1 Kings 18

2 Samuel  «  1 Kings 17  ‹  1 Kings 18  ›  1 Kings 19  »  2 Kings

ԵՂԻԱ ԵՒ ԲԱՀԱՂԻ ՄԱՐԳԱՐԷՆԵՐԸ

Շատ օրեր անցնելէն ետք, երրորդ տարուան մէջ ¹Տէրը խօսեցաւ՝՝ Եղիայի՝ ըսելով. «Գնա՛, Աքաաբի՛ երեւցիր, ու երկրագունդին վրայ անձրեւ պիտի ²ղրկեմ»։

Ուստի Եղիա գնաց՝ Աքաաբի երեւնալու։ Սամարիայի մէջ սաստիկ սով կար։

Աքաաբ իր տան վերակացուն՝ Աբդիան կանչեց, (Աբդիա Տէրոջմէն շատ կը վախնար.

երբ Յեզաբէլ Տէրոջ մարգարէները կոտորեց, Աբդիա հարիւր մարգարէ առաւ, զանոնք քարայրներու մէջ պահեց՝ յիսուն-յիսուն, եւ զանոնք հացով ու ջուրով կերակրեց։)

եւ Աքաաբ Աբդիայի ըսաւ. «Գնա՛ այս երկրին մէջ եղած բոլոր ջուրի աղբիւրներուն ու բոլոր վտակներուն քով. թերեւս խոտ գտնենք եւ ձիերն ու ջորիները ողջ պահենք, որ բոլոր անասունները չբնաջնջենք»։

Ուստի անոնք երկիրը իրենց մէջ բաժնեցին՝ շրջագայելու համար. Աքաաբ ճամբայէ մը մինակ գնաց, Աբդիա ալ ուրիշ ճամբայէ մը մինակ գնաց։

Երբ Աբդիա ճամբան էր, ահա՛ Եղիա անոր հանդիպեցաւ։ Աբդիա զայն ճանչցաւ, իր երեսին վրայ ինկաւ եւ ըսաւ. «Արդեօք դո՞ւն ես, իմ տէրս՝ Եղիան»։

Եղիա անոր պատասխանեց. «Ես եմ. գնա՛ տիրոջդ ըսէ՛. “Ահա՛ Եղիա կու գայ”»։

Ան ալ ըսաւ. «Ես ի՞նչ մեղք գործեր եմ, որ քու ծառադ Աքաաբի ձեռքը կը մատնես, որպէսզի զիս մեռցնէ։

Տէրը՝ քու Աստուածդ կ’ապրի՛. ազգ մը կամ թագաւորութիւն մը չմնաց, ուր իմ տէրս քեզ փնտռելու համար մարդ ղրկած չըլլայ։ Ու երբ կ’ըսէին. “Հոս չէ”, այդ թագաւորութեան կամ այդ ազգին երդում ընել կու տար՝ թէ քեզ գտած չեն։

Եւ հիմա դուն կ’ըսես. “Գնա՛ տիրոջդ ըսէ՛. "Ահա՛ Եղիա կու գայ"”։

Կրնայ ըլլալ որ երբ քովէդ երթամ, Տէրոջ Հոգին քեզ ³ինծի անծանօթ տեղ մը՝՝ փոխադրէ։ Եթէ երթամ Աքաաբի իմացնեմ, ու քեզ չգտնէ, զիս պիտի մեռցնէ։ Բայց ես՝ քու ծառադ՝ մանկութենէս ի վեր Տէրոջմէն կը վախնամ։

Միթէ տիրոջս չպատմուեցա՞ւ ինչ որ ըրի, երբ Յեզաբէլ Տէրոջ մարգարէները սպաննեց. Տէրոջ մարգարէներէն հարիւր մարդ քարայրներու մէջ պահեցի՝ յիսուն-յիսուն, եւ զանոնք հացով ու ջուրով կերակրեցի։

Եւ հիմա դուն կ’ըսես. “Գնա՛ տիրոջդ ըսէ՛. "Ահա՛ Եղիա կու գայ"”։ Ան զիս պիտի մեռցնէ»։

Եղիա ըսաւ. «Զօրքերու Տէրը, որուն առջեւ կը կայնիմ, կ’ապրի՛. ա՛յսօր անոր պիտի երեւնամ»։

Աբդիա գնաց, Աքաաբի հանդիպեցաւ եւ անոր իմացուց. Աքաաբ ալ Եղիան դիմաւորելու գնաց։

Երբ Աքաաբ Եղիան տեսաւ՝ ⁴անոր ըսաւ. «Իսրայէլը դժբախտացնողը դո՞ւն ես»։

Ան ալ պատասխանեց. «Իսրայէլը ես չդժբախտացուցի, հապա դո՛ւն ու հօրդ տունը. արդարեւ Տէրոջ պատուիրանները լքեցիք, եւ Բահաղներու հետեւեցաք։

Հիմա մարդ ղրկէ՛, ու Կարմեղոս լերան վրայ՝ իմ քո՛վս հաւաքէ ամբողջ Իսրայէլը, Բահաղի չորս հարիւր յիսուն մարգարէները, եւ Յեզաբէլի սեղանէն ուտող Աստարովթի չորս հարիւր մարգարէները»։

Աքաաբ բոլոր Իսրայէլի որդիներուն մարդ ղրկեց, ու մարգարէները Կարմեղոս լեռը հաւաքեց։

Եղիա ամբողջ ժողովուրդին մօտեցաւ եւ ըսաւ. «Դուք մինչեւ ե՞րբ երկու կարծիքի վրայ պիտի կաղաք. եթէ Եհովան Աստուած է՝ անո՛ր հետեւեցէք, իսկ եթէ Բահաղ Աստուած է՝ անո՛ր հետեւեցէք»։ Ժողովուրդը ոչինչ պատասխանեց անոր։

Եղիա ժողովուրդին ըսաւ. «Միայն ե՛ս մնացի Տէրոջ մարգարէ, իսկ Բահաղի մարգարէները չորս հարիւր յիսուն մարդ են։

Ուրեմն մեզի երկու զուարակ թող տրուի. անոնք իրենց համար զուարակներէն մէկը թող ընտրեն, զայն կտորներու բաժնեն եւ փայտերու վրայ դնեն, բայց տակը կրակ ⁵չվառեն։ Միւս զուարակը ես պատրաստեմ ու զայն փայտերու վրայ դնեմ, բայց կրակ չվառեմ։

Դուք ձեր աստուծոյն անունը կանչեցէք, ես ալ Եհովայի անունը կանչեմ։ Այն աստուածը՝ որ կրակով պատասխանէ, անիկա՛ է ճշմարիտ Աստուածը»։ Ամբողջ ժողովուրդը պատասխանեց. «Այս խօսքը ⁶նպաստաւոր է»։

Եղիա Բահաղի մարգարէներուն ըսաւ. «Ձեզի համար զուարակներէն մէ՛կը ընտրեցէք, եւ առաջ դո՛ւք պատրաստեցէք, որովհետեւ դուք բազմաթիւ էք. ձեր աստուծոյն անո՛ւնը կանչեցէք, բայց կրակ մի՛ վառէք»։

Անոնք ալ իրենց տրուած զուարակը առին, պատրաստեցին, եւ առտուընէ մինչեւ կէսօր Բահաղի անունը կանչեցին՝ ըսելով. «Ո՛վ Բահաղ, պատասխանէ՛ մեզի». բայց ձայն չկար, ո՛չ ալ պատասխանող։ Անոնք շինուած բագինին ⁷քով կը ցատկէին։

Երբ կէսօր եղաւ, Եղիա զանոնք ծաղրելով ըսաւ. «Բա՛րձր ձայնով կանչեցէք, քանի ան աստուած է. թերեւս ⁸խօսակցութիւն մը ունի, կամ զբաղած է, կամ կը ճամբորդէ. թերեւս քնացած է ու պէտք է որ արթննայ»։

Անոնք բարձր ձայնով կը պոռային, եւ իրենց սովորութեան համաձայն՝ դանակներով ու գեղարդներով իրենք զիրենք կը կտրատէին, մինչեւ որ իրենց վրայ արիւն հոսեցաւ։

Երբ կէսօրը անցաւ, մինչեւ իրիկուան ընծային մատուցանուելու ատենը մարգարէացան. բայց ո՛չ ձայն կար, ո՛չ պատասխանող, ո՛չ ալ ուշադիր եղող։

Այն ատեն Եղիա ամբողջ ժողովուրդին ըսաւ. «Ինծի՛ մօտեցէք»։ Ամբողջ ժողովուրդը իրեն մօտեցաւ, եւ ինք Տէրոջ փլցուած զոհասեղանը նորոգեց։

Եղիա տասներկու քար առաւ՝ Յակոբի որդիներուն տոհմերուն թիւով, որուն Տէրը խօսեցաւ՝ ըսելով. «Քու անունդ Իսրայէլ ըլլայ»։

Այդ քարերով Տէրոջ անունին զոհասեղան կառուցանեց, եւ զոհասեղանին շուրջը ⁹խրամ մը ¹⁰փորեց, երկու գրիւ հունտի տարողութեամբ։

Փայտերը զետեղեց, զուարակը կտորներու բաժնեց ու փայտերուն վրայ դրաւ,

եւ ըսաւ. «Չո՛րս սափոր ջուրով լեցուցէք, ու թափեցէ՛ք ողջակէզին վրայ եւ փայտերուն վրայ»։ Յետոյ ըսաւ. «Երկրո՛րդ անգամ այդպէս ըրէք», ու երկրորդ անգամ այդպէս ըրին։ Ապա ըսաւ. «Երրո՛րդ անգամ այդպէս ըրէք», ու երրորդ անգամ այդպէս ըրին։

Ջուրը զոհասեղանին շուրջը հոսեցաւ ու խրամն ալ ջուրով լեցուեցաւ։

Իրիկուան ընծային մատուցանուելու ատենը՝ Եղիա մարգարէն մօտեցաւ եւ ըսաւ. «Ո՛վ Եհովա, Աբրահամի, Իսահակի ու Իսրայէլի Աստուածը, այսօր թող գիտցուի թէ դո՛ւն Աստուած ես Իսրայէլի մէջ, ես քու ծառադ եմ, եւ այս բոլոր բաները քու խօսքովդ ըրի։

Պատասխանէ՛ ինծի, ո՛վ Տէր, պատասխանէ՛ ինծի, որ այս ժողովուրդը գիտնայ թէ դո՛ւն Աստուած ես, ո՛վ Տէր, եւ թէ դո՛ւն ես անոնց սիրտը դարձնողը»։

Այն ատեն Տէրոջմէն կրակ իջաւ, ողջակէզը, փայտերը, քարերն ու հողը այրեց, եւ խրամին մէջի ջուրն ալ լափեց։

Ամբողջ ժողովուրդը ասիկա տեսնելով՝ երեսի վրայ ինկաւ եւ ըսաւ. «Եհովա՛ն է միակ Աստուածը, Եհովա՛ն է միակ Աստուածը»։

ԵՐԱՇՏԻՆ ՎԱԽՃԱՆԸ

Եղիա անոնց ըսաւ. «Բահաղի մարգարէները բռնեցէ՛ք. անոնցմէ ո՛չ մէկը թող խոյս տայ»։ Զանոնք բռնեցին, ու Եղիա զանոնք Կիսոնի ձորը իջեցուց եւ հոն զանոնք մորթեց։

Եղիա Աքաաբի ըսաւ. «Բարձրացի՛ր, կե՛ր ու խմէ՛, քանի ¹¹տեղատարափի ոտնաձայն՝՝ կայ»։

Աքաաբ բարձրացաւ՝ ուտելու եւ խմելու։ Իսկ Եղիա Կարմեղոս լերան գագաթը բարձրացաւ, մինչեւ գետին կծկուեցաւ, երեսը ծունկերուն մէջ դրաւ,

եւ իր սպասաւորին ըսաւ. «Հիմա բարձրացի՛ր, ու ծովո՛ւն կողմը նայէ»։ Ան ալ բարձրացաւ, նայեցաւ ու ըսաւ. «Բա՛ն մը չկայ»։ Եղիա եօթը անգամ ըսաւ. «Դա՛րձեալ գնա».

Եօթներորդ անգամին՝ սպասաւորը ըսաւ. «Ահա՛ ծովէն մարդու ափի չափ պզտիկ թանձր ամպ մը կը բարձրանայ»։ Եղիա ըսաւ. «Կանգնէ՛, Աքաաբի ըսէ՛. “Կառքդ լծէ՛ եւ իջի՛ր, որպէսզի տեղատարափը քեզ չարգելափակէ”»։

Մինչեւ հոս-հոն դառնալը՝ երկինքը թանձր ամպերով մթագնեցաւ. հով կար, ու ¹²սաստիկ տեղատարափ եկաւ՝՝։ Աքաաբ կառքը նստաւ եւ Յեզրայէլ գնաց։

Տէրոջ ձեռքը Եղիայի վրայ եղաւ. ան իր մէջքը գօտեւորեց, ու մինչեւ Յեզրայէլի մուտքը՝ Աքաաբի առջեւէն վազեց։