1 Kings 19

2 Samuel  «  1 Kings 18  ‹  1 Kings 19  ›  1 Kings 20  »  2 Kings

ԵՂԻԱ ՍԻՆԱ ԼԵՐԱՆ ՎՐԱՅ

Աքաաբ Յեզաբէլի պատմեց Եղիայի բոլոր ըրածները, եւ թէ ինչպէս ան բոլոր մարգարէները սուրով մեռցուց։

Ուստի Յեզաբէլ պատգամաւոր մը ղրկեց Եղիայի՝ ըսելով. «Աստուածները այսպէս եւ ասկէ աւելին ընեն ինծի, եթէ վաղը՝ այս ատեն՝ քու անձդ անոնցմէ մէկուն անձին տեղ դրած չըլլամ»։

Եղիա ասիկա ¹տեսնելով՝՝ կանգնեցաւ եւ իր անձը ազատելու համար գնաց։ Յուդայի Բերսաբէն հասնելով՝ իր սպասաւորը հոն ձգեց,

իսկ ինք մէկ օրուան ճամբայ գնաց անապատին մէջ։ Երբ եկաւ ու գիհիի մը տակ նստաւ, իր անձին մեռնիլը խնդրելով ըսաւ. «Ա՛լ կը բաւէ, ո՛վ Տէր, ա՛ռ իմ անձս, քանի որ ես իմ հայրերէս լաւ չեմ»։

Ապա գիհիի մը տակ պառկեցաւ ու քնացաւ։ Բայց ահա՛ հրեշտակ մը անոր դպաւ եւ անոր ըսաւ. «Կանգնէ՛ ու կե՛ր»։

Եղիա նայեցաւ, եւ ահա՛ ²գլուխին քով ³տաք քարերու՝՝ վրայ եփուած շօթ մը կար, ու կուժ մը ջուր։ Կերաւ, խմեց, եւ դարձեալ պառկեցաւ։

Տէրոջ հրեշտակը վերադարձաւ, երկրորդ անգամ անոր դպաւ եւ անոր ըսաւ. «Կանգնէ՛ ու կե՛ր, քանի որ ⁴ճամբորդութիւնդ շատ երկար է»։

Ան ալ կանգնեցաւ, կերաւ, խմեց, եւ այդ կերակուրին ոյժով քառասուն օր ու քառասուն գիշեր քալեց, մինչեւ Քորեբ՝ Աստուծոյ լեռը։

Հոն՝ քարայրը մտաւ, ուր գիշերեց։ Եւ ահա՛ ⁵Տէրը խօսեցաւ՝՝ անոր՝ ըսելով. «Ո՛վ Եղիա, հոս ի՞նչ կ’ընես»։

Ան ալ պատասխանեց. «Տէրոջ՝ զօրքերու Աստուծոյն համար շատ նախանձախնդիր եղայ, քանի որ Իսրայէլի որդիները քու ուխտդ լքեցին, զոհասեղաններդ փլցուցին ու մարգարէներդ սուրով սպաննեցին. միայն ես մնացած եմ, եւ իմ անձս ալ կը փնտռեն՝ որպէսզի զայն ⁶ջնջեն»։

Տէրը անոր ըսաւ. «Դո՛ւրս ելիր, ու կայնէ՛ լերան վրայ՝ Տէրոջ առջեւ»։ Եւ ահա՛ Տէրը անցաւ, եւ Տէրոջ առջեւէն մեծ ու սաստիկ հով մը լեռները կը քակէր եւ ժայռերը կը փշրէր. բայց Տէրը այդ հովին մէջ չէր։ Հովէն ետք երկրաշարժ եղաւ, բայց Տէրը երկրաշարժին մէջ չէր։

Երկրաշարժէն ետք կրակ եղաւ, բայց Տէրը կրակին մէջ չէր։ Կրակէն ետք՝ ⁷մեղմ, թեթեւ՝՝ ձայն մը լսուեցաւ։

Երբ Եղիա զայն լսեց, իր վերարկուով երեսը ծածկեց, դուրս ելաւ ու քարայրին մուտքը կայնեցաւ։ Եւ ահա՛ անոր ձայն մը եկաւ ու ըսաւ. «Ո՛վ Եղիա, հոս ի՞նչ կ’ընես»։

Ան ալ պատասխանեց. «Տէրոջ՝ զօրքերու Աստուծոյն համար շատ նախանձախնդիր եղայ, քանի որ Իսրայէլի որդիները քու ուխտդ լքեցին, զոհասեղաններդ փլցուցին ու մարգարէներդ սուրով սպաննեցին. միայն ես մնացած եմ, եւ իմ անձս ալ կը փնտռեն՝ որպէսզի զայն ջնջեն»։

Տէրը անոր ըսաւ. «Գնա՛, քու ճամբայէդ վերադարձիր դէպի Դամասկոսի անապատը. երբ հասնիս՝ Ազայէլը Սուրիայի վրայ թագաւո՛ր օծէ։

Նաեւ Նամեսսիի որդին՝ Յէուն Իսրայէլի վրայ թագաւո՛ր օծէ, եւ Աբէլ-Մաուլայէ եղող Սափատի որդին՝ Եղիսէն քու տեղդ մարգարէ՛ օծէ։

Ո՛վ որ Ազայէլի սուրէն ճողոպրի՝ Յէու պիտի մեռցնէ զայն, եւ ո՛վ որ Յէուի սուրէն ճողոպրի՝ Եղիսէ պիտի մեռցնէ զայն։

Բայց ես Իսրայէլէն եօթը հազար մարդ ⁸թողուցի, այսինքն բոլոր ⁹անոնք՝ որ Բահաղի առջեւ ծնրադրած չեն ու զայն բերանով համբուրած չեն՝՝»։

ԵՂԻՍԷԻ ԿՈՉՈՒՄԸ

Անկէ գնաց, եւ Սափատի որդին՝ Եղիսէն գտաւ. ան արտ կը հերկէր՝ իր առջեւ տասներկու զոյգ եզներ ունենալով. ինք տասներկրորդին հետ էր։ Եղիա անոր քովէն անցնելով՝ իր վերարկուն անոր վրայ ձգեց։

Այն ատեն Եղիսէ եզները լքեց, Եղիայի ետեւէն վազեց եւ ըսաւ. «Կ’աղերսե՛մ, երթամ հայրս ու մայրս համբուրեմ, ապա քեզի հետեւիմ»։ Եղիա անոր ըսաւ. «Գնա՛, վերադարձի՛ր. արդարեւ ես ի՞նչ ըրի քեզի»։

Եղիսէ անոր քովէն վերադարձաւ. եզներէն զոյգ մը առաւ եւ զանոնք ¹⁰զոհեց։ Ապա եզներուն կազմածներով անոնց միսը խաշեց ու ժողովուրդին տուաւ՝ որ ուտեն, իսկ ինք կանգնեցաւ, Եղիայի հետեւեցաւ եւ անոր կը սպասարկէր։