1 Chronicles 21

2 Kings  «  1 Chronicles 20  ‹  1 Chronicles 21  ›  1 Chronicles 22  »  2 Chronicles

ԴԱՒԻԹ ՄԱՐԴԱՀԱՄԱՐ ԿԸ ԿԱՏԱՐԷ (Բ. Թագ. 24. 1-25)

Սատանան Իսրայէլի ¹ընդդիմացաւ, ու Դաւիթը դրդեց որ Իսրայէլը համրէ։

Դաւիթ Յովաբի եւ ժողովուրդին պետերուն ըսաւ. «Գացէ՛ք, Իսրայէլը հաշուեցէ՛ք Բերսաբէէն մինչեւ Դան, ու թի՛ւը բերէք ինծի, որպէսզի գիտնամ»։

Եւ Յովաբ ըսաւ. «Տէրը թող հարիւրապատիկ աւելցնէ իր ժողովուրդը՝ քան այնչափ որ է։ Ո՛վ թագաւոր, իմ տէ՛րս, միթէ անոնք՝ բոլորն ալ իմ տիրոջս ծառաները չե՞ն. իմ տէրս ինչո՞ւ այս բանը կը պահանջէ. ինչո՞ւ ան Իսրայէլի յանցանքի պատճառ ըլլայ»։

Բայց երբ թագաւորին խօսքը Յովաբի պարտադրուեցաւ, Յովաբ դուրս ելաւ, ամբողջ Իսրայէլի մէջ շրջեցաւ, ապա Երուսաղէմ եկաւ։

Յովաբ ժողովուրդին մարդահամարին թիւը Դաւիթի տուաւ։ Ամբողջ Իսրայէլի մէջ ²մէկ միլիոն՝՝ հարիւր հազար սուր քաշող մարդ կար, իսկ Յուդա չորս հարիւր եօթանասուն հազար սուր քաշող մարդ ունէր։

Սակայն Ղեւտացիներն ու Բենիամինեանները անոնց մէջ չթուարկեց, քանի որ թագաւորին հրամանը գարշելի էր Յովաբի։

Այս բանը Աստուծոյ ³անհաճոյ եղաւ, ուստի Իսրայէլը զարկաւ։

Դաւիթ Աստուծոյ ըսաւ. «Այս բանը ընելով մեծապէս մեղանչեցի. ուստի հիմա կ’աղերսե՛մ, քու ծառայիդ անօրէնութիւնը ⁴ներէ՛. որովհետեւ յոյժ անմիտ եղայ»։

Տէրը Դաւիթի տեսանողին՝ Գադի խօսեցաւ, ըսելով.

«Գնա՛ ու Դաւիթի ըսէ. “Տէրը սա՛ կը յայտարարէ. "Ես քեզի երեք բան կ’առաջարկեմ. անոնցմէ մէ՛կը ընտրէ, որ քեզի ընեմ"”»։

Գադ Դաւիթի եկաւ եւ անոր ըսաւ.

«Տէրը սա՛ կը յայտարարէ. “Ընտրէ՛ քեզի.— կա՛մ երեք տարուան սով, կա՛մ երեք ամիս քու թշնամիներուդ ⁵առջեւէն փախչիս՝՝ ու թշնամիներուդ սուրը քեզի հասնի, եւ կամ երեք օր Տէրոջ սուրը՝ այսինքն ժանտախտ ըլլայ երկրին մէջ, ու Տէրոջ հրեշտակը Իսրայէլի ամբողջ հողամասին մէջ կոտորէ”։ Հիմա ⁶ըսէ՛ թէ ի՛նչ ⁷պիտի պատասխանեմ՝՝ զիս ղրկողին»։

Դաւիթ Գադի ըսաւ. «Չափազանց կը տագնապիմ. այժմ Տէրո՛ջ ձեռքը իյնամ, որովհետեւ անոր գթութիւնը յոյժ շատ է. մարդու ձեռքը չիյնամ»։

Ուստի Տէրը Իսրայէլի վրայ ժանտախտ ⁸ղրկեց, եւ Իսրայէլէն եօթանասուն հազար մարդ ինկաւ։

Աստուած հրեշտակ մը ղրկեց Երուսաղէմ, որպէսզի զայն կործանէ. երբ կը կոտորէր, Տէրը նայեցաւ եւ այս չարիքէն հրաժարեցաւ, ու կոտորող հրեշտակին ըսաւ. «Բաւակա՛ն է, հիմա ձեռքդ քաշէ՛»։ Տէրոջ հրեշտակը Յեբուսացի Ոռնայի կալին քով կեցած էր։

Դաւիթ իր աչքերը վերցուց եւ Տէրոջ հրեշտակը տեսաւ, որ երկրի ու երկինքի մէջտեղ կեցած էր, եւ ձեռքը մերկ սուր մը կար՝ որ Երուսաղէմի վրայ երկարած էր։ Այն ատեն Դաւիթ ու երէցները՝ քուրձեր հագած՝ իրենց երեսին վրայ ինկան։

Դաւիթ Աստուծոյ ըսաւ. «Ահա՛ ե՛ս հրամայեցի՝ որ ժողովուրդը համրեն, ու ե՛ս եմ՝ որ մեղանչեցի եւ մեծ չարիք գործեցի. բայց այս ոչխարները ի՞նչ ըրին։ Ուրեմն ո՛վ Տէր, իմ Աստուա՛ծս, քու ձեռքդ ի՛մ վրաս ու հօ՛րս տան վրայ թող ըլլայ. բայց քու ժողովուրդիդ վրայ թող չըլլայ, զայն պատուհասով զարնելու համար»։

Տէրոջ հրեշտակը Գադի հրամայեց. «Դաւիթի ըսէ՛, որ ⁹բարձրանայ եւ Յեբուսացի Ոռնայի կալին մէջ Տէրոջ զոհասեղան մը կանգնեցնէ»։

Ուստի Դաւիթ բարձրացաւ՝ Գադի խօսքին համաձայն, որ Տէրոջ անունով ըսեր էր։

Ոռնա ետեւ դարձաւ ու հրեշտակը տեսաւ, եւ իր չորս որդիները իրեն հետ պահուըտեցան. (արդարեւ Ոռնա ցորեն կը ծեծէր։)

Երբ Դաւիթ Ոռնայի քով հասաւ, Ոռնա նայեցաւ ու Դաւիթը տեսնելով՝ կալէն ելաւ, եւ դէմքը մինչեւ գետին խոնարհեցնելով՝ Դաւիթի երկրպագեց։

Այն ատեն Դաւիթ Ոռնայի ըսաւ. «Այս կալին տեղը ինծի՛ տուր, որ հոն զոհասեղան մը կառուցանեմ Տէրոջ, (զայն լմա՛ն ¹⁰գինով տուր ինծի,) որպէսզի ժողովուրդին մէջէն պատուհասը դադրի»։

Ոռնա Դաւիթի ըսաւ. «Զայն քեզի՛ առ, եւ իմ տէրս՝ թագաւորը թող ընէ ինչ որ իրեն ¹¹հաճելի է։ Ահա՛ եզները ողջակէզի համար կու տամ, կամնասայլերը՝ փայտի համար, ու ցորենը՝ հացի ընծայի համար. բոլո՛րն ալ կու տամ»։

Սակայն Դաւիթ թագաւորը Ոռնայի ըսաւ. «Ո՛չ, հապա զանոնք ա՛նպայման լման դրամով պիտի գնեմ. արդարեւ Տէրոջ համար պիտի չառնեմ ինչ որ քուկդ է, ո՛չ ալ ողջակէզ պիտի մատուցանեմ առանց վճարումի»։

Ուստի Դաւիթ այդ տեղին համար կշիռով վեց հարիւր սիկղ ոսկի տուաւ Ոռնայի։

Դաւիթ հոն զոհասեղան մը կառուցանեց Տէրոջ, եւ անոր վրայ ողջակէզներ ու խաղաղութեան զոհեր մատուցանեց. Տէրոջ աղաղակեց, ան ալ իրեն պատասխանեց՝ ողջակէզի զոհասեղանին վրայ երկինքէն իջած կրակով։

Ապա Տէրը հրեշտակին հրամայեց, եւ ան սուրը իր պատեանը ¹²դրաւ։

Այդ ատեն Դաւիթ՝ տեսնելով թէ Տէրը Յեբուսացի Ոռնայի կալին մէջ իրեն պատասխանեց՝ հոն զոհեր մատուցանեց։

Իսկ անապատին մէջ Մովսէսի շինած Տէրոջ խորանը եւ ողջակէզի զոհասեղանը այդ ատեն Գաբաւոնի բարձր տեղն էին.

բայց Դաւիթ Աստուծոյ խորհուրդ հարցնելու համար չկրցաւ անոր առջեւ երթալ, քանի որ Տէրոջ հրեշտակին ¹³սուրէն զարհուրեցաւ։