1 Samuel 14

Ruth  «  1 Samuel 13  ‹  1 Samuel 14  ›  1 Samuel 15  »  2 Samuel

ՅՈՎՆԱԹԱՆԻ ՅԱՆԴՈՒԳՆ ԱՐԱՐՔԸ

Օր մը Սաւուղի որդին՝ Յովնաթան իր զինակիր երիտասարդին ըսաւ. «Եկո՛ւր, անդիի՛ կողմը անցնինք՝ Փղշտացիներու պահակազօրքին կողմը». բայց իր հօր չիմացուց։

Սաւուղ Գաբաայի ծայրը՝ Մագրոնի մէջ եղող նռնենիին տակ կը կենար։ Իրեն հետ եղող ժողովուրդը վեց հարիւր մարդու չափ էր։

Հեղիի որդիին՝ Փենեհէսի որդիին՝ Իքաբոդի եղբօր Աքիտովբի որդին՝ Աքիա Սելովի մէջ Տէրոջ քահանան էր, ու եփուտ կը հագնէր։ Ժողովուրդը Յովնաթանի երթալը չէր գիտեր։

Այն կիրճերուն մէջ, ուրկէ Յովնաթան Փղշտացիներուն պահակազօրքին կողմը անցնիլ ¹կ’ուզէր, մէկ կողմէն ²քարաժայռ մը կար, եւ միւս կողմէն ալ՝ քարաժայռ մը, որոնց մէկուն անունը Բազէս էր, իսկ միւսին անունը՝ Սենա։

Այդ ³քարաժայռերէն մէկը հիւսիսային կողմը՝ Մաքմասի դիմաց ցցուած էր, ու միւսը հարաւային կողմը՝ ⁴Գաբաայի դիմաց։

Յովնաթան իր զինակիր երիտասարդին ըսաւ. «Եկո՛ւր, այս անթլփատներուն պահակազօրքին կողմը անցնինք. թերեւս Տէրը մեզի համար գործէ. որովհետեւ ո՛չ մէկ արգելք կայ Տէրոջ առջեւ՝ որ շատ կամ քիչ մարդով ազատէ»։

Իր զինակիրը իրեն ըսաւ. «Ըրէ՛ ամէն ինչ որ սիրտիդ մէջ կայ. ⁵յառա՛ջ գնա՝՝. ահա՛ ես քեզի հետ եմ՝ սիրտիդ համաձայն»։

Յովնաթան ըսաւ. «Հիմա մենք այդ մարդոց կողմը անցնինք եւ անոնց երեւնանք։

Եթէ մեզի ⁶ըսեն. “⁷Կեցէ՛ք, մինչեւ որ մենք ձեզի գանք”, մեր տեղը կայնինք ու անոնց քով չբարձրանանք։

Բայց եթէ ըսեն. “Մե՛ր քով բարձրացէք”, այն ատեն բարձրանանք, որովհետեւ Տէրը զանոնք մեր ձեռքը մատնած է, եւ ասիկա մեզի նշան ըլլայ»։

Երբ երկուքը Փղշտացիներու պահակազօրքին երեւցան, Փղշտացիները ըսին. «Ահա՛ Եբրայեցիները իրենց պահուըտած ծակերէն դուրս կ’ելլեն»։

Ուստի պահակազօրքին մարդիկը Յովնաթանի ու անոր զինակիրին ըսին. «Մե՛ր քով բարձրացէք, որ ձեզի բան մը գիտցնենք»։ Յովնաթան իր զինակիրին ըսաւ. «Ի՛մ ետեւէս բարձրացիր, քանի Տէրը զանոնք Իսրայէլի ձեռքը մատնած է»։

Յովնաթան՝ իր ձեռքերով ու ոտքերով մագլցեցաւ, եւ անոր զինակիրն ալ իր ետեւէն։ Անոնք Յովնաթանի առջեւ ինկան. անոր զինակիրն ալ իր ետեւէն կը մեռցնէր։

Յովնաթան եւ անոր զինակիրը այս առաջին հարուածով քսան մարդու չափ զարկին՝ կէս լծավարի չափ գետինի վրայ։

Բանակին, ռազմադաշտին ու ամբողջ ժողովուրդին մէջ ⁸սարսափ եղաւ. պահակազօրքը եւ աւարառուներն ալ ⁹սարսափեցան, ու երկիրը սարսեցաւ, այնպէս որ անոնց վրայ Աստուծոյ կողմէն սարսափ մը ինկաւ։

ՓՂՇՏԱՑԻՆԵՐՈՒՆ ՊԱՐՏՈՒԹԻՒՆԸ

Բենիամինի Գաբաայէն Սաւուղի դէտերը տեսան թէ ահա՛ այդ բազմութիւնը ¹⁰մեծ սոսկումի մէջ է՝՝, եւ ¹¹հետզհետէ կը ցրուի։

Սաւուղ իրեն հետ եղող ժողովուրդին ըսաւ. «Այժմ աչքէ՛ անցուցէք ու նայեցէ՛ք թէ մեզմէ ո՞վ գացեր է»։ Ուստի անոնք աչքէ անցուցին, եւ ահա՛ Յովնաթան ու անոր զինակիրը չկային։

Սաւուղ Աքիայի ըսաւ. «Աստուծոյ տապանակը մօտեցո՛ւր». արդարեւ այդ օրերը Աստուծոյ տապանակը Իսրայէլի որդիներուն հետ էր։

Երբ Սաւուղ քահանային հետ կը խօսէր, Փղշտացիներու բանակին մէջի դղրդիւնը հետզհետէ կը շատնար. Սաւուղ ըսաւ քահանային. «Ձեռքդ ¹²ե՛տ քաշէ՝՝»։

Սաւուղ եւ իրեն հետ եղող ամբողջ ժողովուրդը ¹³հաւաքուեցան ու մինչեւ պատերազմին դաշտը գացին, եւ ահա՛ ամէն մարդ իր սուրը իր ընկերին վրայ դարձուցեր էր, ու շատ մեծ խուճապ կար։

Այն Եբրայեցիները, որոնք առաջ Փղշտացիներուն հետ էին, եւ շրջակայ երկիրներէն անոնց հետ բանակավայրը բարձրացեր էին, անո՛նք ալ Սաւուղի ու Յովնաթանի հետ եղող Իսրայելացիներուն ¹⁴միացան։

Նաեւ Եփրեմի լերան վրայ պահուըտած բոլոր Իսրայելացիները, Փղշտացիներուն փախչիլը լսելով, իրե՛նք ալ անոնց ետեւէն հասան՝ պատերազմին մէջ մտնելով։

Այդ օրը Տէրը ազատեց Իսրայէլը, եւ պատերազմը Բեթաւան անցաւ։

ԴԷՊՔԵՐ ՊԱՏԵՐԱԶՄԷՆ ԵՏՔ

Իսրայելացիները այդ օրը ճնշուեցան, քանի որ Սաւուղ ժողովուրդին երդում ընել տուեր էր՝ ըսելով. «Ո՛վ որ մինչեւ իրիկուն հաց ուտէ՝ անիծեա՛լ ըլլայ, որպէսզի իմ թշնամիներէս վրէժ առնեմ». ուստի ամբողջ ժողովուրդէն ո՛չ մէկը հաց համտեսեց։

Երկրին ամբողջ ժողովուրդը անտառ մը հասաւ, ուր ¹⁵գետինի մակերեսին՝՝ վրայ մեղր կար։

Երբ ժողովուրդը անտառը մտաւ, ահա՛ մեղր ¹⁶կը հոսէր՝՝. բայց ո՛չ մէկը ձեռքը բերանին ¹⁷մօտեցուց, քանի որ ժողովուրդը երդումէն վախցաւ։

Սակայն Յովնաթան լսած չէր, երբ իր հայրը ժողովուրդին երդում ընել տուեր էր. ուստի իր ձեռքի գաւազանին ծայրը երկարեց, զայն մեղրի խորիսխին մէջ խոթեց, եւ ձեռքը բերանը տանելով՝ աչքերը լուսաւորուեցան։

Այն ատեն ժողովուրդէն մէկը ըսաւ. «Քու հայրդ ժողովուրդին մեծ երդում ընել տուաւ՝ ըսելով. “Այսօր հաց ուտող մարդը անիծեա՛լ ըլլայ”, ու ժողովուրդը պարտասած է»։

Յովնաթան ըսաւ. «Իմ հայրս ¹⁸ժողովուրդը դժբախտացուց։ Այժմ նայեցէ՛ք ի՛նչպէս աչքերս լուսաւորուեցան, քանի որ այս մեղրը քիչ մը համտեսեցի։

Ա՛լ ո՜րչափ աւելի, եթէ ժողովուրդը այսօր իր թշնամիներէն գտած աւարը կշտանալու չափ ուտէր. հիմա Փղշտացիներուն մէջ ¹⁹աւելի մեծ պարտութիւն պիտի ըլլար՝՝»։

Այդ օրը անոնք Փղշտացիները Մաքմասէն մինչեւ Այեղոն զարկին, բայց ժողովուրդը չափազանց պարտասեցաւ։

Ժողովուրդը աւարին վրայ նետուեցաւ. ոչխարները, արջառներն ու հորթերը առին, եւ գետինին վրայ մորթեցին. ու ժողովուրդը զանոնք արիւնով կերաւ։

Սաւուղի իմացուցին՝ ըսելով. «Ահա՛ ժողովուրդը Տէրոջ դէմ կը մեղանչէ, քանի արիւնով կ’ուտէ»։ Ան ալ ըսաւ. «Անհաւատարիմ եղաք. ²⁰հի՛մա իմ քովս մեծ քար մը գլորեցէք»։

Ապա Սաւուղ ըսաւ. «Ժողովուրդին մէջ ցրուեցէ՛ք եւ անոնց ըսէ՛ք. “Իւրաքանչիւրը իր եզն ու ոչխարը ինծի՛ թող մօտեցնէ, հո՛ս մորթէ եւ ուտէ, ու Տէրոջ դէմ չմեղանչէ՝ արիւնով ուտելով”»։ Ուստի այդ գիշերը՝ ամբողջ ժողովուրդը, իւրաքանչիւրը իր ձեռքով, իր եզը մօտեցուց եւ հոն մորթեց։

Սաւուղ Տէրոջ զոհասեղան մը կառուցանեց. ասիկա եղաւ Տէրոջ համար Սաւուղի կառուցանած առաջին զոհասեղանը։

Սաւուղ ըսաւ. «Գիշերը Փղշտացիներուն ետեւէն իջնենք, ու մինչեւ արշալոյս՝ զանոնք կողոպտենք, եւ անոնցմէ ո՛չ մէկ մարդ թողունք»։ Անոնք ալ ըսին. «Ինչ որ ²¹քեզի հաճելի՝՝ է՝ զա՛յն ըրէ»։ Քահանան ըսաւ. «Հոս Աստուծո՛յ մօտենանք»։

Սաւուղ Աստուծոյ հարցուց. «Փղշտացիներուն ետեւէն իջնե՞մ. զանոնք Իսրայէլի ձեռքը պիտի մատնե՞ս»։ Բայց այդ օրը իրեն չպատասխանեց։

Ուստի Սաւուղ ըսաւ. «Հո՛ս մօտեցէք, ո՛վ ժողովուրդին ²²գլխաւոր մարդիկը՝՝, հասկցէ՛ք ու տեսէ՛ք թէ այսօր այս մեղքը որո՞ւնն է։

Արդարեւ Իսրայէլը ազատող Տէրը կ’ապրի՛. եթէ իմ որդիիս՝ Յովնաթանին ալ ըլլայ, անպատճառ պիտի մեռնի»։ Սակայն ամբողջ ժողովուրդին մէջէն ո՛չ մէկը անոր պատասխանեց։

Յետոյ ան ամբողջ Իսրայէլի ըսաւ. «Դուք մէ՛կ կողմը կայնեցէք, ու ես եւ իմ որդիս Յովնաթան՝ միւս կողմը կայնինք»։ Ժողովուրդը Սաւուղի ըսաւ. «Քեզի հաճելի եղածը ըրէ՛»։

Սաւուղ Տէրոջ՝ Իսրայէլի Աստուծոյն ըսաւ. «²³Ճշմարտութի՛ւնը յայտնէ՝՝»։ Յովնաթան ու Սաւուղ վիճակով բռնուեցան, իսկ ժողովուրդը ²⁴ազատ մնաց՝՝։

Սաւուղ ըսաւ. «Իմ վրաս եւ իմ որդիիս՝ Յովնաթանի վրայ վիճա՛կ ձգեցէք». ու Յովնաթան բռնուեցաւ։

Ուստի Սաւուղ Յովնաթանի ըսաւ. «Իմացո՛ւր ինծի թէ ի՛նչ ըրիր»։ Յովնաթան անոր իմացուց՝ ըսելով. «Ձեռքիս գաւազանին ծայրով քիչ մը մեղր համտեսեցի, ու ահա՛ պիտի մեռնիմ»։

Սաւուղ պատասխանեց. «Աստուած ինծի այսպէս եւ ասկէ աւելին ընէ, եթէ դուն անպատճառ չմեռնիս, Յովնաթա՛ն»։

Բայց ժողովուրդը Սաւուղի ըսաւ. «Յովնաթա՞ն պիտի մեռնի, ա՛ն որ այսօր Իսրայէլի մէջ այս մեծ փրկութիւնը իրագործեց։ Ամե՛նեւին. քանի Տէրը կ’ապրի, անոր գլուխին մէ՛կ մազն իսկ գետինը պիտի չիյնայ, որովհետեւ այսօր Աստուծոյ հետ գործեց»։ Այսպէս՝ ժողովուրդը Յովնաթանը ազատեց, եւ ան չմեռաւ։

Սաւուղ ²⁵Փղշտացիները հետապնդելէն վերադարձաւ՝՝, ու Փղշտացիները իրենց տեղը գացին։

ՍԱՒՈՒՂԻ ԻՇԽԱՆՈՒԹԻՒՆԸ ԵՒ ԸՆՏԱՆԻՔԸ

Երբ Սաւուղ Իսրայէլի վրայ ²⁶սկսաւ թագաւորել՝՝, բոլոր շրջակայ թշնամիներուն դէմ պատերազմեցաւ, այսինքն՝ Մովաբի դէմ, Ամմոնի որդիներուն դէմ, Եդովմի դէմ, Սուբայի թագաւորներուն դէմ, ու Փղշտացիներուն դէմ. ո՛ր կողմը որ դարձաւ՝ յաղթեց։

²⁷Քաջութիւն ցոյց տալով՝՝ Ամաղէկը զարկաւ, եւ Իսրայէլը ազատեց իր կողոպտիչներուն ձեռքէն։

Սաւուղի որդիներն էին՝ Յովնաթան, Յեսուի ու Մեղքիսաւէ, իսկ անոր երկու աղջիկներուն անունները՝ անդրանիկին անունը Մերովբ էր, եւ պզտիկին անունը՝ Մեղքող։

Սաւուղի կնոջ անունը Աքինոամ էր — Աքիմաասի աղջիկը։ Անոր սպարապետին անունը Աբեններ էր — Սաւուղի հօրեղբօր՝ Ների որդին։

Կիս՝ Սաւուղի հայրը, ու Ներ՝ Աբենների հայրը, Աբիէլի որդիներն էին։

Սաւուղի բոլոր օրերը Փղշտացիներուն դէմ սաստիկ պատերազմ կար. ուստի երբ Սաւուղ զօրաւոր մարդ մը կամ ²⁸կտրիճ մը տեսնէր, զայն իր քով կը հաւաքէր։