2 Samuel 1

1 Samuel  «  1 Samuel 31  ‹  2 Samuel 1  ›  2 Samuel 2  »  1 Kings

ԴԱՒԻԹ ԿԸ ԼՍԷ ՍԱՒՈՒՂԻ ՄԵՌՆԻԼԸ

Սաւուղի մեռնելէն ետք, երբ Դաւիթ Ամաղեկացիները զարնելէն վերադարձաւ, երկու օր Սիկելակ մնաց։

Երրորդ օրը ահա՛ բանակէն՝ Սաւուղի քովէն՝ մէկը եկաւ, որուն հագուստները պատռուած էին, եւ գլուխին վրայ հող կար։ Ան Դաւիթի քով գալով՝ գետինը ինկաւ ու երկրպագեց։

Դաւիթ անոր ըսաւ. «Ուրկէ՞ կու գաս»։ Ան ալ ըսաւ անոր. «Ես Իսրայէլի բանակէն խոյս տուի»։

Դաւիթ անոր ըսաւ. «¹Ի՞նչ պատահեցաւ՝՝. կ’աղերսե՛մ, պատմէ՛ ինծի»։ Ան պատասխանեց. «Ժողովուրդը պատերազմէն փախաւ. ժողովուրդէն շատեր ալ ինկան ու մեռան. նաեւ Սաւուղ եւ անոր որդին՝ Յովնաթան մեռան»։

Դաւիթ իրեն պատմող երիտասարդին ըսաւ. «Ի՞նչպէս գիտես թէ Սաւուղ ու անոր որդին՝ Յովնաթան մեռան»։

Իրեն պատմող երիտասարդը ըսաւ. «Դիպուածով Գեղբուէ լերան ²վրայ գտնուեցայ՝՝, եւ ահա՛ Սաւուղ իր նիզակին վրայ կռթնած էր, ու կառքերը եւ ձիաւորները անոր ետեւէն կը հասնէին։

Այն ատեն ետեւը դառնալով՝ զիս տեսաւ ու զիս կանչեց։ Ես ալ պատասխանեցի. “Ահա՛ հոս եմ”։

Ան ինծի ըսաւ. “Դուն ո՞վ ես”։ Ես ալ անոր պատասխանեցի. “Ամաղեկացի եմ”։

Ան ինծի ըսաւ. “Կ’աղերսե՛մ, վրա՛ս ելիր եւ մեռցո՛ւր զիս. արդարեւ վրաս թմրութիւն մը եկաւ, բայց տակաւին շունչս ³վրաս է”։

Ուստի անոր վրայ ելայ ու զայն մեռցուցի. որովհետեւ հասկցայ թէ ան իյնալէն ետք պիտի չապրի։ Անոր գլուխին վրայի ⁴թագը եւ անոր բազուկին վրայի ⁵ապարանջանը առի, ու զանոնք հոս՝ իմ տիրոջս բերի»։

Այն ատեն Դաւիթ իր հագուստները բռնեց ու զանոնք պատռեց, նոյնպէս ալ իրեն հետ եղող բոլոր մարդիկը։

Անոնք Սաւուղի համար, անոր որդիին՝ Յովնաթանի համար, ⁶Տէրոջ ժողովուրդին համար եւ Իսրայէլի տան համար հեծեծեցին, լացին ու մինչեւ իրիկուն ծոմ պահեցին, քանի որ սուրով ինկած էին։

Դաւիթ իրեն պատմող երիտասարդին ըսաւ. «Դուն ուրկէ՞ ես»։ Ան պատասխանեց. «Ես գաղթականի մը՝ Ամաղեկացիի մը որդին եմ»։

Դաւիթ անոր ըսաւ. «Ի՞նչպէս չվախցար ձեռքդ երկարելու եւ Տէրոջ օծեալը ⁷մեռցնելու»։

Դաւիթ երիտասարդներէն մէկը կանչեց ու ըսաւ. «Մօտեցի՛ր եւ անոր վրայ յարձակէ՛»։ Ուստի զայն զարկաւ, ու մեռաւ։

Դաւիթ անոր ըսաւ. «Քու արիւնդ գլո՛ւխդ ըլլայ, քանի որ բերանդ քեզի դէմ վկայեց՝ ըսելով. “Տէրոջ օծեալը մեռցուցի”»։

ԴԱՒԻԹԻ ՈՂԲԸ ՍԱՒՈՒՂԻ ԵՒ ՅՈՎՆԱԹԱՆԻ ՎՐԱՅ

Դաւիթ Սաւուղի եւ Յովնաթանի վրայ սա՛ ողբը ըսաւ.

(նաեւ հրամայեց որ ⁸Աղեղը Յուդայի որդիներուն սորվեցնեն. ահա՛ ան Ուղիղին գիրքին մէջ գրուած է.)

«Ո՛վ Իսրայէլի պարծանքը, Քու բարձր տեղերուդ վրայ ⁹սպաննուած ինկար. Զօրաւորները ի՜նչպէս ինկան։

Գէթի մէջ մի՛ պատմէք, Ասկաղոնի փողոցներուն մէջ մի՛ աւետէք. Որ Փղշտացիներուն աղջիկները չուրախանան, Որ անթլփատներուն աղջիկները չհրճուին։

Ո՛վ Գեղբուէի լեռներ, Ձեր վրայ ո՛չ ցօղ գայ, ո՛չ ալ անձրեւ, Ու բարձրացնելիք ընծաներու արտեր չգտնուին. Քանի որ զօրաւորներուն վահանը հոն ¹⁰ձգուեցաւ, Սաւուղի վահանը՝ կարծես թէ իւղով չէր օծուած։

Սպաննուածներուն արիւնէն ու զօրաւորներուն ճարպէն՝ Յովնաթանի աղեղը ետ չքաշուեցաւ, Ու Սաւուղի սուրը պարապ չվերադարձաւ։

Սաւուղ եւ Յովնաթան Իրենց կեանքին մէջ շատ սիրելի ու հաճելի ըլլալով՝ Իրենց մահուան մէջ ալ իրարմէ չզատուեցան։ Արծիւներէն աւելի թեթեւաշարժ Եւ առիւծներէն աւելի զօրաւոր էին։

Ո՛վ Իսրայէլի աղջիկներ, լացէ՛ք Սաւուղի վրայ, Որ ձեզի ¹¹վայելուչ ¹²կարմիրներ կը հագցնէր Ու ձեր հանդերձներուն վրայ ոսկիէ զարդեր կը դնէր։

Պատերազմին մէջ զօրաւորները ի՜նչպէս ինկան. Ո՛վ Յովնաթան, քու բարձր տեղերուդ վրայ սպաննուեցար։

Քեզի համար կը տագնապիմ, Իմ եղբա՛յրս՝ Յովնաթա՛ն։ Դուն յոյժ ¹³սիրելի էիր ինծի. Քու սէրդ սքանչելի էր ինծի հանդէպ, Կիներուն սէրէն գերազանց էր։

Զօրաւորները ի՜նչպէս ինկան, Ու պատերազմական զէնքերը կորսուեցան»։