Exodus 10

Genesis  «  Exodus 9  ‹  Exodus 10  ›  Exodus 11  »  Leviticus

Մարախներ

Տէրը Մովսէսի ըսաւ. «Մտիր՛ Փարաւոնի քով, որովհետեւ ես անոր սիրտը եւ անոր ծառաներուն սիրտը խստացուցի, որպէսզի այս նշաններս ¹ցոյց տամ՝՝ անոնց մէջ.

եւ որպէսզի պատմես քու որդիիդ ու քու որդիիդ որդիին ականջներուն՝ ինչ որ ըրի Եգիպտացիներուն մէջ, եւ իմ նշաններս՝ որ անոնց մէջ ըրի, որպէսզի գիտնաք թէ ե՛ս եմ Տէրը»։

Մովսէս ու Ահարոն մտան Փարաւոնի քով եւ ըսին. «Եբրայեցիներուն Աստուածը՝ Եհովան սա՛ կը յայտարարէ. “Մինչեւ ե՞րբ պիտի մերժես խոնարհիլ իմ առջեւս. արձակէ՛ իմ ժողովուրդս, որպէսզի զիս պաշտէ։

Արդարեւ եթէ մերժես իմ ժողովուրդս արձակել, ահա՛ վաղը քու հողամասիդ վրայ մարախներ պիտի ղրկեմ։

Անոնք երկրին ²մակերեսը պիտի ծածկեն, այնպէս որ ո՛չ մէկը պիտի կարենայ տեսնել երկիրը. պիտի ուտեն ազատած մնացորդը, որ կարկուտէն ձեզի մնացած է. պիտի ուտեն նաեւ դաշտին մէջ բուսած ձեր բոլոր ծառերը։

Պիտի լեցուին քու տուներդ, քու բոլոր ծառաներուդ տուները եւ բոլոր Եգիպտացիներուն տուները, ինչ որ ո՛չ քու հայրերդ, ո՛չ ալ քու հայրերուդ հայրերը տեսած են, իրենց երկրագունդի վրայ եղած օրէն մինչեւ այսօր”»։ Ու Մովսէս դարձաւ եւ Փարաւոնի քովէն դուրս ելաւ։

Փարաւոնի ծառաները ըսին անոր. «Մինչեւ ե՞րբ այս մարդը մեզի որոգայթ պիտի ըլլայ. արձակէ՛ մարդիկը, որ իրենց Աստուածը՝ Եհովան պաշտեն. տակաւին չե՞ս գիտեր թէ Եգիպտոս կործանեցաւ»։

Ուստի Մովսէս ու Ահարոն Փարաւոնի վերադարձուցին, եւ ան իրենց ըսաւ. «Գացէ՛ք, պաշտեցէ՛ք ձեր Աստուածը՝ Եհովան. բայց ³որո՞նք պիտի երթան»։

Մովսէս ըսաւ. «Մեր երիտասարդներով ու մեր ծերերով պիտի երթանք, մեր որդիներով ու մեր աղջիկներով. մեր ոչխարներով ու մեր արջառներով պիտի երթանք, որովհետեւ տօն պիտի կատարենք Տէրոջ»։

Փարաւոն ըսաւ. «Տէրը այնպէս ձեզի հետ ըլլայ, ինչպէս ես ձեզ եւ ձեր մանուկները կ’արձակեմ։ ⁴Զգուշացէ՛ք, քանի որ չարիք կայ ձեր առջեւ։

Ո՛չ այդպէս. այժմ դո՛ւք՝ ⁵այր մարդի՛կդ՝՝ գացէք ու Տէրը պաշտեցէք, որովհետեւ դուք ատիկա կ’ուզէիք»։ Եւ Փարաւոնի ⁶առջեւէն վռնտուեցան։

Տէրը Մովսէսի ըսաւ. «Երկարէ՛ ձեռքդ Եգիպտոսի երկրին վրայ՝ մարախներուն համար, որպէսզի Եգիպտոսի երկրին վրայ ելլեն եւ ուտեն երկրին ամբողջ բոյսը, կարկուտէն ամբողջ մնացածը»։

Մովսէս իր գաւազանը երկարեց Եգիպտոսի երկրին վրայ, ու Տէրը այդ ամբողջ օրը եւ ամբողջ գիշերը երկրի վրայ արեւելեան հով փչել տուաւ։ Երբ առտու եղաւ, արեւելեան հովը մարախները բերաւ։

Մարախները Եգիպտոսի ամբողջ երկրին վրայ բարձրացան, ու Եգիպտոսի ամբողջ հողամասին վրայ ⁷իջան։ Յոյժ շատ էին. անոնցմէ առաջ այդպիսի մարախ եղած չէր, ո՛չ ալ անոնցմէ ետք այդպէս պիտի ըլլայ։

Ամբողջ երկրին մակերեսը ծածկեցին, ու երկիրը խաւարեցաւ։ Երկրին ամբողջ բոյսը եւ կարկուտէն մնացած ծառերուն բոլոր պտուղները կերան։ Եգիպտոսի ամբողջ երկրին մէջ եղող ծառերուն վրայ եւ դաշտին բոյսերուն վրայ ո՛չ մէկ կանաչութիւն մնաց։

Ուստի Փարաւոն շտապելով Մովսէսն ու Ահարոնը կանչեց եւ ըսաւ. «Տէրոջ՝ ձեր Աստուծոյն ու ձեզի դէմ մեղանչեցի։

Հիմա կ’աղերսե՛մ, միայն ա՛յս անգամ ներեցէք յանցանքս, եւ Տէրոջ՝ ձեր Աստուծոյն թախանձեցէ՛ք, որ միայն այս մահը հեռացնէ ինձմէ»։

Ան Փարաւոնի քովէն դուրս ելաւ ու Տէրոջ թախանձեց։

Տէրն ալ շատ ուժգին արեւմտեան հով մը ⁸ղրկեց, որ մարախները վերցուց եւ Կարմիր ծովը քշեց զանոնք. Եգիպտոսի ամբողջ հողամասին վրայ ո՛չ մէկ մարախ մնաց։

Բայց Տէրը կարծրացուց Փարաւոնի սիրտը, ու ան Իսրայէլի որդիները չարձակեց։

Շօշափելի խաւար

Տէրը Մովսէսի ըսաւ. «Երկարէ՛ ձեռքդ դէպի երկինք, որպէսզի Եգիպտոսի երկրին վրայ խաւար ըլլայ, խաւար մը՝ որ կը շօշափուի»։

Մովսէս իր ձեռքը երկարեց դէպի երկինք, ու Եգիպտոսի ամբողջ երկրին մէջ թանձր խաւար եղաւ երեք օր։

Զիրար չէին տեսներ, եւ ո՛չ մէկը իր տեղէն կանգնեցաւ երեք օր. բայց Իսրայէլի բոլոր որդիները լոյս ունէին իրենց բնակութիւններուն մէջ։

Փարաւոն Մովսէսը կանչեց եւ ըսաւ. «Գացէ՛ք, պաշտեցէ՛ք Եհովան. միայն ձեր ոչխարներն ու արջառները մնան. ձեր մանուկներն ալ ձեզի հետ թող երթան»։

Մովսէս ըսաւ. «Պէտք է որ դուն մեր ձեռքը զոհեր եւ ողջակէզներ ալ տաս, որպէսզի Տէրոջ՝ մեր Աստուծոյն մատուցանենք։

Մեր խաշինքն ալ մեզի հետ պիտի երթայ՝ անկէ կճղակ մը չմնալով, որովհետեւ անկէ՛ պէտք է առնենք, Տէրը՝ մեր Աստուածը պաշտելու համար. չենք գիտեր թէ ինչո՛վ պիտի պաշտենք Տէրը, մինչեւ որ հոն չերթանք»։

Սակայն Տէրը կարծրացուց Փարաւոնի սիրտը, եւ ան չուզեց զանոնք արձակել։

Փարաւոն անոր ըսաւ. «Գնա՛ քովէս. զգուշացի՛ր դուն քեզի, ա՛լ իմ երեսս մի՛ տեսներ. որովհետեւ այն օրը՝ երբ իմ երեսս տեսնես, պիտի մեռնիս»։

Մովսէս ըսաւ. «Ինչպէս ըսիր, անգա՛մ մըն ալ քու երեսդ վերստին պիտի չտեսնեմ»։