Genesis 50

Genesis 49  ‹  Genesis 50  ›  Exodus 1  »  Exodus

Յովսէփ իր հօր երեսին վրայ ինկաւ, լացաւ անոր վրայ ու համբուրեց զայն։

Յովսէփ իր բժիշկ ծառաներուն պատուիրեց՝ որ իր հայրը զմռսեն. բժիշկները զմռսեցին Իսրայէլը,

եւ անոր քառասուն օրերը լրացան. որովհետեւ զմռսուածներուն օրերը ա՛յսպէս կը լրանային։ Եգիպտացիները անոր համար եօթանասուն օր լացին։

Երբ անոր լացի օրերը անցան, Յովսէփ Փարաւոնի տան խօսեցաւ՝ ըսելով. «Եթէ այժմ շնորհք գտայ ձեր ¹առջեւ, կ’աղերսե՛մ, խօսեցէ՛ք Փարաւոնի ականջին եւ ըսէ՛ք.

“Իմ հայրս ինծի երդում ընել տուաւ՝ ըսելով. "Ահա՛ ես կը մեռնիմ. ի՛մ գերեզմանիս մէջ՝ որ ինծի համար Քանանի երկրին մէջ փորեցի, հո՛ն թաղէ զիս"”։ Ուստի հիմա կ’աղերսե՛մ, թո՛ղ որ բարձրանամ՝ իմ հայրս թաղելու, ու վերադառնամ»։

Փարաւոն ըսաւ. «Բարձրացի՛ր եւ թաղէ՛ հայրդ, ինչպէս ան քեզի երդում ընել տուաւ»։

Յովսէփ բարձրացաւ իր հայրը թաղելու, ու Փարաւոնի բոլոր ծառաները, անոր տան երէցները եւ Եգիպտոսի երկրին բոլոր երէցները անոր հետ բարձրացան,

նաեւ Յովսէփի ամբողջ տունը, անոր եղբայրներն ու հօր տունը. միայն իրենց մանուկները, ոչխարները եւ արջառները Գեսէմի մէջ թողուցին։

Անոր հետ կառքեր ու ձիաւորներ բարձրացան, եւ շատ մեծ բանակ մը եղաւ։

Հասան Ատադի կալը՝ որ Յորդանանի միւս կողմն է, հոն մեծ ու յոյժ սաստիկ կոծով մը հեծեծեցին, եւ Յովսէփ իր հօր համար եօթը օր սգաց։

Երբ այդ երկրին մէջ բնակող Քանանացիները տեսան սուգը՝ Ատադի կալին մէջ, ըսին. «Ասիկա մեծ սուգ մը ըլլալու է Եգիպտացիներուն համար»։ Ատոր համար անոր անունը ²Աբէլ-Միսրայիմ կոչեցին, որ Յորդանանի միւս կողմն է։

³Յակոբի որդիները ըրին անոր՝ ինչպէս պատուիրեր էր։

Անոր որդիները զայն Քանանի երկիրը փոխադրեցին, ու զայն թաղեցին Մամբրէի դիմաց եղող Մաքփելայի արտին քարայրին մէջ, որ Աբրահամ իբր գերեզմանի կալուած գնեց Քետացի Եփրոնէ՝ արտին հետ։

Յովսէփ իր հայրը թաղելէն ետք Եգիպտոս վերադարձաւ, ինք, իր եղբայրները եւ այն բոլորը՝ որ իրեն հետ բարձրացեր էին իր հայրը թաղելու։

ՅՈՎՍԷՓ Կ’ԱՊԱՀՈՎՑՆԷ ԻՐ ԵՂԲԱՅՐՆԵՐԸ

Յովսէփի եղբայրները, տեսնելով թէ իրենց հայրը մեռաւ, իրենց մէջ ըսին. «Թերեւս Յովսէփ մեզ ատէ ու մեզի հատուցանէ այն ամբողջ չարիքը՝ որ մենք իրեն ըրինք»։

Ուստի Յովսէփի ⁴պատգամաւոր ղրկեցին՝՝՝ ըսելով. «Քու հայրդ մեռնելէն առաջ մեզի պատուիրեց. “Յովսէփի սա՛ ըսէք.

"Այժմ կ’աղերսե՛մ, քու եղբայրներուդ յանցանքը եւ անոնց մեղքը ներէ՛, որովհետեւ քեզի չարիք ըրին"”։ Ուստի այժմ կ’աղերսե՛նք, ներէ՛ քու հօրդ Աստուծոյն ծառաներուն յանցանքը»։ Յովսէփ լացաւ՝ երբ անոնք խօսեցան իրեն։

Անոր եղբայրներն ալ գացին, անոր առջեւ ինկան եւ ըսին. «Ահա՛ մենք քու ստրուկներդ ենք»։

Յովսէփ անոնց ըսաւ. «Մի՛ վախնաք, միթէ ես Աստուծոյ տե՞ղն եմ։

Թէպէտ դուք ինծի դէմ չարիք մտածեցիք, Աստուած մտածեց զայն բարիքի ⁵վերածել, որպէսզի շատ ժողովուրդ ողջ պահէ՝ ինչպէս այսօր եղաւ։

Հիմա մի՛ վախնաք. ես ձեզ ու ձեր մանուկները պիտի կերակրեմ»։ Ա՛յսպէս հանգստացուց զանոնք՝ ⁶քաղցրութեամբ խօսելով։

ՅՈՎՍԷՓԻ ՄԱՀԸ

Յովսէփ Եգիպտոս բնակեցաւ, ինք եւ իր հօր տունը։ Յովսէփ հարիւր տասը տարի ապրեցաւ։

Յովսէփ Եփրեմի որդիները տեսաւ՝ մինչեւ երրորդ սերունդը. Մանասէի որդիին՝ Մաքիրի որդիներն ալ Յովսէփի ծունկերուն վրայ ծնան։

Յովսէփ իր եղբայրներուն ըսաւ. «Ահա՛ ես կը մեռնիմ։ Աստուած անշո՛ւշտ ձեզի պիտի այցելէ, ու ձեզ այս երկրէն պիտի բարձրացնէ դէպի այն երկիրը, որ երդումով խոստացաւ Աբրահամի, Իսահակի եւ Յակոբի»։

Ապա Յովսէփ Իսրայէլի որդիներուն երդում ընել տուաւ՝ ըսելով. «Աստուած անշո՛ւշտ ձեզի պիտի այցելէ. ուստի իմ ոսկորներս հանեցէ՛ք ասկէ»։

Յովսէփ մեռաւ՝ հարիւր տասը տարեկան ըլլալով. զմռսեցին զայն, եւ տապանի մը մէջ դրին՝ Եգիպտոսի մէջ։