Job 6

Esther  «  Job 5  ‹  Job 6  ›  Job 7  »  Psalm

Յոբ պատասխանեց.

«Երանի՜ թէ իմ տրտմութիւնս լաւ կշռուէր, Ու իմ աղէտս միասին կշիռքի մէջ դրուէր,

Քանի որ ան հիմա ծովուն աւազէն ծանր կ’ըլլար. Հետեւաբար իմ խօսքերս կը ¹հատնին։

Արդարեւ Ամենակարողին նետերը իմ ներսս են, Իմ հոգիս անոնց ժահրը կը ծծէ. Աստուծոյ արհաւիրքները ինծի դէմ պատերազմի շարուած են։

Միթէ վայրենի էշը դալարին քով կը զռնչէ՞, Կամ եզը իր ²կերին քով կը բառաչէ՞։

Անհամ բանը առանց աղի կ’ուտուի՞. Հաւկիթին ճերմկուցին մէջ համ կա՞յ արդեօք։

Այն բաները, որոնց անձս կը մերժէր դպչիլ, Իմ ³զազրելի կերակուրս՝՝ եղան։

Երանի՜ թէ խնդրանքս կատարուէր, Եւ Աստուած տար իմ ակնկալածս,

Այսինքն՝ Աստուած բարեհաճէր զիս ճզմել, Ու ձեռքը ⁴երկարելով զիս տապալէր՝՝։

Բայց տակաւին մխիթարութիւն պիտի ունենամ, Եւ անխնայ ցաւին մէջ պիտի ուրախանամ, Քանի որ Սուրբին խօսքերը չուրացայ։

Ոյժս ի՞նչ է՝ որ ⁵դիմանամ, Ու վախճանս ի՞նչ է՝ որ կեանքս երկարեմ։

Միթէ ոյժս քարերո՞ւ ոյժ է, Կամ թէ մարմինս պղինձէ՞ է։

Միթէ ⁶օգնութենէ զրկուած չե՞մ՝՝, Եւ օժանդակութիւնը ⁷հեռացած չէ՞ ինձմէ։

Թշուառութեան մէջ եղողը՝ իր բարեկամին կարեկցութեան կը կարօտի, Բայց ան Ամենակարողին վախը կը լքէ։

Իմ եղբայրներս անհաւատարիմ եղան՝ վտակներու պէս, Ձորերու վտակներու պէս՝ որոնք ⁸կ’անհետանան՝՝.

Անոնք սառէն կը մթագնին, Երբ ⁹անոնց մէջ ձիւնը կը թաքնուի՝՝.

Սակայն ¹⁰հոսելէ ետք՝՝ կը ցամքին, Տաք ատեն իրենց տեղէն կ’աներեւութանան։

Կարաւանները իրենց ուղիէն կը շեղին, Բայց ¹¹զուր տեղը՝՝ բարձրանալով՝ կը կորսուին.

Թեմայի կարաւանները կը նայէին, Սաբայի ճամբորդները անոնց կը յուսային.

Սակայն ամչցան՝ քանի որ կը վստահէին, Երթալու ատեն շիկնեցան։

Արդարեւ ինծի անօգուտ էք. Զարհուրանք տեսաք, ու սոսկացիք։

Միթէ ձեզի ըսի՞. “Բերէ՛ք ինծի, Ընծա՛յ տուէք ինծի ձեր ստացուածքէն”։

Կամ. “Ազատեցէ՛ք զիս հակառակորդին ձեռքէն, Փրկեցէ՛ք զիս բռնակալներուն ձեռքէն”։

Սորվեցուցէ՛ք ինծի, ու պիտի լռեմ. Հասկցուցէ՛ք ինծի թէ ի՛նչ բանի մէջ սխալեր եմ։

Ուղիղ խօսքերը ո՛րչափ ¹²պարտաւորիչ են. Բայց ձեր կշտամբանքը ի՞նչ կը ¹³նշանակէ։

Արդեօք խօսքերո՞ւ համար կը մտածէք զիս կշտամբել. Յուսահատին խօսքերը հով են։

Մանաւանդ որբին վրայ կ’իյնաք, Ու ձեր բարեկամին համար հոր կը փորէք։

Ուստի հիմա հաճեցէ՛ք ինծի նայիլ. Միթէ ձեր ¹⁴առջեւ կը ստե՞մ։

Վերադարձէ՛ք, կ’աղերսե՛մ, որ անիրաւութիւն չըլլայ. Այո՛, դա՛րձեալ վերադարձէք, որ ասով իմ արդարութիւնս յայտնուի։

Միթէ իմ լեզուիս վրայ անիրաւութիւն կա՞յ. Միթէ իմ քիմքս աղէտը չի՞ կրնար զանազանել»։