Job 9

Esther  «  Job 8  ‹  Job 9  ›  Job 10  »  Psalm

Յոբ պատասխանեց.

«Ի՛րապէս այդպէս ըլլալը գիտեմ. Բայց մարդը ի՞նչպէս պիտի արդարանայ Աստուծոյ առջեւ։

Եթէ ուզէ անոր հետ վիճիլ, Հազարէն մէկը չի կրնար անոր պատասխանել։

Ան սիրտով իմաստուն է, եւ ոյժով՝ կարող. Ո՞վ անոր դէմ իր սիրտը խստացուցեր ու ¹յաջողութիւն գտեր է։

Ան լեռները կը տեղափոխէ, եւ անոնք չեն գիտնար. Իր բարկութեամբ զանոնք տակնուվրայ կ’ընէ։

Երկիրը իր տեղէն կը սարսէ, Ու անոր սիւները կ’երերան։

Արեւին կը հրամայէ, եւ ան չի ծագիր. Աստղերն ալ կը կնքէ։

Ի՛նք առանձին կը տարածէ երկինքը, Ու կը քալէ ծովուն ²ալիքներուն վրայ։

Ի՛նք շինեց Արջը, Հայկն ու Բազմաստեղը Նաեւ հարաւի ³շտեմարանները։

Ի՛նք անհետազօտելի մեծագործութիւններ կը կատարէ, Նաեւ սքանչելիքներ՝ առանց թիւի։

Ահա՛ ան քովէս կ’անցնի, բայց ես չեմ տեսներ. Առջեւէս կ’անցնի, ու չեմ ⁴նշմարեր։

⁵Եթէ յափշտակէ՝՝, ո՞վ կրնայ զայն արգիլել. Ո՞վ անոր պիտի ըսէ. “Ի՞նչ կ’ընես”։

Աստուած իր բարկութիւնը չի կասեցներ. Հպարտ օգնականները անոր տակ կը խոնարհին.

Ա՛լ ի՞նչպէս ես անոր պատասխանեմ, Եւ անոր դէմ վիճելու համար խօսքերս ընտրեմ։

Արդար ալ ըլլամ՝ անոր պիտի չպատասխանեմ, Հապա իմ Դատաւորիս պիտի աղաչեմ։

Եթէ իրեն գոչէի եւ ինծի պատասխանէր, Պիտի չհաւատայի թէ ան ձայնս ⁶լսած է.

Որովհետեւ փոթորիկով զիս ճզմեց, Եւ առանց ⁷պատճառի վէրքերս բազմապատկեց։

Ինծի չի թոյլատրեր որ շունչ առնեմ, Հապա զիս դառնութիւններով կը կշտացնէ։

Եթէ ոյժ փնտռուի, ահա՛ ան հզօր է. Իսկ եթէ դատաստան՝ ⁸ո՞վ զիս ատեան պիտի կանչէ՝՝։

Եթէ անձս արդարացնեմ, բերանս զիս կը դատապարտէ. Եթէ պարկեշտ ըլլայի, ցոյց պիտի տար ծուռ ըլլալս։

Եթէ պարկեշտ ըլլայի, իմ անձս պիտի չճանչնայի. Իմ կեանքս կ’անարգեմ։

Ամէն ինչ մէկ է. հետեւաբար ըսի. “Ան թէ՛ պարկեշտը կը ⁹բնաջնջէ, թէ՛ ալ ամբարիշտը”։

Երանի՜ թէ ¹⁰հարուածը յանկարծ մեռցնէր. Սակայն ան անմեղին պատահած փորձութեան վրայ կը ¹¹ծիծաղի։

Երկիրը ամբարիշտին ձեռքը յանձնուած է, Աստուած անոր դատաւորներուն երեսը կը ծածկէ. Եթէ ինք չէ՝ ուրեմն ո՞վ է։

Իմ օրերս սուրհանդակէն արագընթաց են. Կը փախին՝ առանց բարիք տեսնելու,

Կ’անցնին ¹²արագընթաց նաւերու պէս, ¹³Որսի վրայ խոյացող արծիւի պէս։

Եթէ ըսեմ. “Գանգատս մոռնամ, Տրտմութիւնս թողում ու զուարթ ըլլամ”,

Բոլոր ցաւերէս կը վախնամ. Գիտեմ թէ զիս անմեղ պիտի չհամարես,

Եւ ամբարիշտ պիտի սեպուիմ. Ինչո՞ւ զուր տեղը յոգնիմ։

Եթէ ձիւնի ջուրով լուացուիմ, Ու ձեռքերս օճառով մաքրեմ,

Այն ատեն զիս ¹⁴փոսին մէջ պիտի ընկղմես Եւ հանդերձս պիտի գարշի ինձմէ։

Արդարեւ ինծի պէս մարդ չէ՝ որ անոր պատասխանեմ, Ու միասին դատաստանի երթանք.

¹⁵Իրաւարար մը չկայ մեր միջեւ, Որ կարենայ իր ձեռքը մեր երկուքին վրայ դնել։

Իր գաւազանը վրայէս թող վերցնէ, Եւ անոր երկիւղը ա՛լ զիս չզարհուրեցնէ.

Այն ատեն պիտի խօսիմ ու իրմէ պիտի չվախնամ։ Բայց եղած վիճակիս մէջ ես իմ անձիս տէրը չեմ»։