Job 17

Esther  «  Job 16  ‹  Job 17  ›  Job 18  »  Psalm

«Շունչս ¹կը կտրի՝՝, օրերս կը շիջանին, Գերեզմանը ինծի կը սպասէ։

Միթէ հեգնողները իմ քովս չե՞ն, Եւ աչքս չի՞ գիշերեր անոնց ²անարգանքին մէջ։

Կ՛աղերսե՛մ, երաշխաւո՛ր մը նշանակէ քու քովդ՝ ինծի համար. Ո՞վ ձեռքը պիտի ³տայ ինծի։

Արդարեւ դուն ուշիմութիւնը ծածկեցիր անոնց սիրտէն, Հետեւաբար պիտի չբարձրացնես զանոնք։

Ո՛վ որ իր ⁴բարեկամները կը շողոքորթէ՝՝, Անոր որդիներուն աչքերը պիտի նուաղին։

Զիս ժողովուրդներուն ⁵նշաւակ ըրաւ. Անոնց առջեւ ⁶պժգալի եղայ։

Նաեւ աչքս վիշտէն մթագնեցաւ, Ու մարմինիս բոլոր անդամները ստուերի պէս եղան։

Ուղիղները ասոր վրայ պիտի ապշին, Եւ անմեղը պիտի գրգռուի կեղծաւորին դէմ.

Արդարն ալ պիտի ⁷հաստատուի իր ճամբային մէջ, Ու մաքուր ձեռք ունեցողը ⁸հետզհետէ պիտի զօրանայ՝՝։

Իսկ դուք բոլորդ ալ վերադարձէ՛ք ու եկէ՛ք, Որովհետեւ ձեր մէջ իմաստուն մէկը չեմ գտներ։

Իմ օրերս անցան, Իմ մտադրութիւններս — սիրտիս ⁹խորհուրդները — ¹⁰խափանուեցան։

(Անոնք գիշերը ցերեկի ¹¹կը փոխեն՝՝, Եւ կ’ըսեն թէ լոյսը մօտ է՝ ¹²երբ դեռ խաւար է՝՝։)

Միայն ¹³դժոխքին կը սպասեմ, որ իմ տունս պիտի ըլլայ. Անկողինս խաւարին մէջ պիտի փռեմ։

Ապականութեան կ’աղաղակեմ. “Դուն իմ հայրս ես”, Եւ որդերուն. “Դուք իմ մայրս ու քոյրս էք”։

Ուրեմն ո՞ւր է իմ յոյսս. Իմ յոյսս ո՞վ պիտի նշմարէ։

Դժոխքին առանձնութեան մէջ պիտի իջնէ, Երբ միասին հողին մէջ հանգստանանք»։