Joshua 5

Deuteronomy  «  Joshua 4  ‹  Joshua 5  ›  Joshua 6  »  Judges

Երբ Ամորհացիներուն բոլոր թագաւորները՝ որ Յորդանանի այս արեւմտեան կողմը կը բնակէին, ու Քանանացիներուն բոլոր թագաւորները՝ որ ¹ծովեզերքը կը բնակէին, լսեցին թէ Տէրը Իսրայէլի որդիներուն առջեւէն, մինչեւ անոնց անցնիլը, Յորդանանի ջուրերը ցամքեցուցեր է, անոնց սիրտը հալեցաւ, եւ Իսրայէլի որդիներուն պատճառով անոնց վրայ ²համարձակութիւն չմնաց՝՝։

ԹԼՓԱՏՈՒԹԻՒՆ ԳԱՂԳԱՂԱՅԻ ՄԷՋ

Այդ ատեն Տէրը Յեսուի ըսաւ. «Քեզի ³գայլախազէ դանակնե՛ր շինէ, ու դա՛րձեալ թլփատէ Իսրայէլի որդիները, երկրորդ անգամ»։

Յեսու իրեն գայլախազէ դանակներ շինեց ու Թլիփներու բլուր կոչուած տեղը Իսրայէլի որդիները թլփատեց։

Ահա՛ւասիկ ի՛նչ պատճառով Յեսու զանոնք թլփատեց. Եգիպտոսէն ելած ամբողջ ժողովուրդը, արուները, բոլոր պատերազմիկները ճամբան՝ անապատին մէջ մեռան, Եգիպտոսէն ելլելէ ետք։

Թէպէտ դուրս ելած ամբողջ ժողովուրդը թլփատուած էր, Եգիպտոսէն ելլելէ ետք ճամբան՝ անապատին մէջ ծնած ժողովուրդը թլփատուած չէր։

Արդարեւ Իսրայէլի որդիները քառասուն տարի անապատին մէջ քալեցին, մինչեւ որ Եգիպտոսէն ելլող պատերազմիկներուն ամբողջ ազգը սպառեցաւ. քանի անոնք Տէրոջ խօսքը մտիկ չըրին, Տէրը անոնց երդում ըրաւ թէ իրենց պիտի չցուցնէ այն երկիրը, որուն համար Տէրը անոնց հայրերուն երդում ըրեր էր՝ որ մեզի տայ, երկիր մը՝ որ կաթ ու մեղր կը հոսեցնէ։

Ուստի անոնց տեղ իրենց որդիները ⁴հանեց, եւ Յեսու զանո՛նք թլփատեց, քանի որ անթլփատ էին. արդարեւ ճամբան զանոնք թլփատած չէին։

Երբ ամբողջ ազգին թլփատուիլը լրացաւ, բանակավայրին մէջ իրենց տեղը կեցան՝ մինչեւ որ առողջացան։

Տէրը Յեսուի ըսաւ. «Այսօր Եգիպտոսի նախատինքը ձեր վրայէն ⁵վերցուցի»։ Ուստի այդ տեղին անունը մինչեւ այսօր ⁶Գաղգաղա կոչուեցաւ։

Իսրայէլի որդիները Գաղգաղա բանակեցան, եւ ամսուան տասնչորրորդ օրը՝ իրիկուան դէմ՝ Երիքովի դաշտերուն մէջ Զատիկը կատարեցին։

Զատիկին հետեւեալ օրը՝ այդ երկրին արտադրութենէն բաղարջ կերան. նոյն օրը բոհրած ցորեն ալ կերան։

Մանանան դադրեցաւ հետեւեալ օրը, երբ այդ երկրին արտադրութենէն կերան։ Անկէ ետք Իսրայէլի որդիները ա՛լ մանանայ չունեցան, հապա այդ տարին Քանանի երկրին բերքէն կերան։

ՅԵՍՈՒ ԵՒ ՍՈՒՐՈՎ ՄԱՐԴԸ

Երբ Յեսու Երիքովի մօտ էր, աչքերը վերցնելով տեսաւ թէ ահա՛ իր դիմացը մարդ մը կայնած էր, որուն ձեռքը մերկ սուր մը կար։ Յեսու անոր ⁷մօտենալով՝ անոր ըսաւ. «Մեզմէ՞ ես, թէ մեր հակառակորդներէն ես»։

Ան ալ ըսաւ. «Ո՛չ, հապա ես Տէրոջ սպարապետն եմ, ու հիմա եկայ»։ Յեսու երեսի վրայ գետին ինկաւ, երկրպագեց եւ անոր ըսաւ. «Իմ Տէրս ի՞նչ կ’ըսէ իր ծառային»։

Տէրոջ սպարապետը Յեսուի ըսաւ. «Ոտքէդ հանէ՛ կօշիկդ, որովհետեւ այն տեղը ուր կայնած ես՝ սուրբ է»։ Յեսու ալ այնպէս ըրաւ։