Judges 5

Joshua  «  Judges 4  ‹  Judges 5  ›  Judges 6  »  Ruth

ԴԵԲՈՐԱՅԻ ԵՒ ԲԱՐԱԿԻ ԵՐԳԸ

Այդ օրը Դեբորա եւ Աբինոամի որդին՝ Բարակ երգեցին ու ըսին.

«Իսրայէլի ¹զօրապետներուն առաջնորդելուն համար, Ու ժողովուրդին յօժարակամ ըլլալուն համար՝ Տէ՛րը օրհնեցէք։

Ո՛վ թագաւորներ, մտի՛կ ըրէք, Ո՛վ իշխանապետներ, ունկնդրեցէ՛ք. Ես Տէրոջ պիտի երգեմ, Տէրոջ՝ Իսրայէլի Աստուծոյն սաղմոս պիտի ըսեմ։

Ո՛վ Տէր, երբ դուն Սէիրէն ելար Ու Եդովմի դաշտէն յառաջացար, Երկիրը շարժեցաւ, երկինքը շաղ կաթեցուց, Թանձր ամպերն ալ ջուր կաթեցուցին.

Տէրոջ ²առջեւէն լեռները ³հալեցան, Տէրոջ՝ Իսրայէլի Աստուծոյն առջեւէն այդ Սինան ալ հալեցաւ։

Անաթի որդիին՝ Սամեգարի օրերը, Յայէլի օրերը, Ուղիները ⁴դատարկ էին, Եւ ճամբորդները խոտորնակ ուղիներէ կը քալէին։

Իսրայէլի մէջ ⁵զօրապետներ պակսեցան, Պակսեցան, մինչեւ որ ես՝ Դեբորա՝ կանգնեցայ, Մինչեւ որ կանգնեցայ իբր մայր մը Իսրայէլի մէջ։

Նոր աստուածներ ընտրեցին, Այն ատեն իրենց դռներուն մէջ պատերազմ եղաւ. Արդեօք Իսրայէլի քառասուն հազար զօրքին մէջ Վահան կամ գեղարդ տեսնուեցա՞ւ։

Իմ սիրտս Իսրայէլի օրէնսդիրներուն վրայ է. Ո՛վ ժողովուրդին յօժարակամ եղողները, Տէ՛րը օրհնեցէք։

Սպիտակ էշերու վրայ հեծնողնե՛ր, ⁶Դատարանը նստողնե՛ր, Ու ճամբան քալողնե՛ր, խօսեցէ՛ք։

⁷Աղեղնաւորներուն ձայնով՝ Ջուր քաշելու տեղերուն մէջ՝ Հոն Տէրոջ ⁸արդար գործերը՝՝, Եւ Իսրայէլի մէջ անոր զօրապետներուն արդար գործերը թող տարփողեն. Այն ատեն Տէրոջ ժողովուրդը թող դռները իջնէ։

Արթնցի՛ր, արթնցի՛ր, ո՛վ Դեբորա. Արթնցի՛ր, արթնցի՛ր, ու ⁹երգէ՛։ Ո՛վ Բարակ, կանգնէ՛. Ո՛վ Աբինոամի որդի, քու ¹⁰գերիներդ գերեվարէ՛։

Այն ատեն ժողովուրդէն վերապրողին Տիրապետել տուաւ երեւելիներուն վրայ. Տէրը ինծի տիրապետել տուաւ Զօրաւորներուն վրայ։

Եփրեմէ եկան Ամաղէկի մէջ արմատ ունեցողները. Բենիամին ետեւէդ եկաւ՝ քու ժողովուրդիդ մէջէն. Մաքիրէ օրէնսդիրներ իջան, Ու Զաբուղոնէ՝ գրագիրի գրիչ բռնողներ։

Իսաքարի իշխանաւորները Դեբորայի հետ եղան, Եւ Իսաքար՝ Բարակի պէս՝ ¹¹Անոր ետեւէն՝՝ հովիտը ղրկուեցաւ։ Ռուբէնի ¹²ազգատոհմերուն մէջ Մեծ էին սիրտի որոշումները.

Ինչո՞ւ գոմերուն մէջ կեցար, Որ ¹³հօտերուն մայե՞լը՝՝ լսես. Ռուբէնի ազգատոհմերուն մէջ Մեծ էին սիրտի հետազօտութիւնները։

Գաղաադ Յորդանանի միւս կողմը կը բնակէր, Ու Դան ինչո՞ւ նաւերու մէջ պանդխտացաւ։ Ասեր ծովուն եզերքը կը մնար, Եւ իր նաւահանգիստներուն քով կը բնակէր։

Զաբուղոն ու Նեփթաղիմ այնպիսի ժողովուրդ մըն են, Որ դաշտի բարձունքներուն վրայ իրենց անձը մահուան վտանգին մէջ կը դնեն։

Թագաւորները եկան, պատերազմեցան. Այն ատեն Քանանացիներուն թագաւորները Մակեդդովի ջուրին քով՝ Թանաքի մէջ պատերազմեցան. Բայց դրամի շահ չստացան։

Երկինքէն պատերազմեցան. Աստղերը իրենց ¹⁴շրջածիրերէն Սիսարայի դէմ պատերազմեցան։

Կիսոն վտակը — այդ վաղեմի վտակը —, Կիսոն վտակը զանոնք քշեց տարաւ։ Ո՛վ իմ անձս, անոնց զօրութիւնը ոտնակոխ ըրիր։

Այն ատեն ձիերուն սմբակները Սրընթաց վազքէն գետինը ծեծեցին, Անոնց հզօրներուն սրընթաց վազքէն։

Տէրոջ հրեշտակը ըսաւ. “Անիծեցէ՛ք Մարովզը, Անոր բնակիչները սաստի՛կ անիծեցէք, Քանի որ Տէրոջ օգնութեան չեկան, Տէրոջ օգնութեան՝ զօրաւոր թշնամիներուն դէմ ”։

Կենեցի Քաբերի կինը՝ Յայէլ Կիներուն մէջ բոլորէն աւելի օրհնեա՜լ ըլլայ. Վրաններու մէջ բնակող կիներէն Աւելի օրհնեա՜լ ըլլայ։

Սիսարա ջուր խնդրեց, կաթ տուաւ. Երեւելիներուն գաւաթով՝ կոգի մատուցանեց։

Ան իր ձեռքը ցիցին երկարեց, Եւ իր աջ ձեռքը՝ աշխատաւորի մուրճին, Սիսարայի զարնելով՝ անոր գլուխը ճեղքեց, Անոր քունքը կոտրեց ու խոցեց։

Յայէլի ոտքերուն մէջտեղը ծռեցաւ, ինկաւ, փռուեցաւ. Անոր ոտքերուն մէջտեղը ծռեցաւ, ինկաւ. Ուր որ ծռեցաւ, հոն ինկաւ՝ բնաջնջուած։

Սիսարայի մայրը պատուհանէն նայեցաւ, Ու վանդակափեղկին ետեւէն գոչեց. “Ինչո՞ւ անոր կառքը կը յամենայ գալու, Ինչո՞ւ անոր կառքերուն գնացքը կ’ուշանայ”։

Անոր իմաստուն իշխանուհիները իրեն պատասխանեցին, Ինք ալ ինքնիրեն ¹⁵պատասխանեց.

“Անշուշտ անոնք աւար գտան, Եւ զայն կը բաժնեն. Ամէն ¹⁶կտրիճի՝ մէկ կամ երկու ¹⁷երիտասարդուհի, Իսկ Սիսարայի՝ գոյնզգոյն աւար մը, Գոյնզգոյն նկարազարդ աւար մը, Երկու կողմէն գոյնզգոյն ու նկարազարդ՝ աւար առնողներուն վիզին համար”։

Ո՛վ Տէր, քու բոլոր թշնամիներդ Այսպէս թող կորսուին. Իսկ ¹⁸քեզ սիրողները՝ Իր զօրութեամբ ելլող արեւին պէս ըլլան»։ Ու երկիրը քառասուն տարի հանդարտեցաւ։