Leviticus 13

Exodus  «  Leviticus 12  ‹  Leviticus 13  ›  Leviticus 14  »  Numbers

ՄՈՐԹԱՅԻՆ ՈՒՌԵՑՔՆԵՐՈՒ ՀԱՄԱՐ ՕՐԷՆՔՆԵՐ

Տէրը խօսեցաւ Մովսէսի եւ Ահարոնի՝ ըսելով.

«Եթէ մարդ մը իր մարմինի մորթին վրայ ուռեցք, քոս կամ պաղպաջ ունենայ՝ որ իր մարմինի մորթին վրայ բորոտութեան ախտին պէս ըլլայ, ան Ահարոն քահանային կամ անոր քահանայ որդիներէն մէկուն թող բերուի,

ու քահանան թող զննէ մարմինի մորթին վրայ եղող ախտը։ Եթէ ախտին մէջի մազը ճերմակ դարձած է եւ ախտը անոր մարմինի մորթէն խորունկ կ’երեւնայ, ատիկա բորոտութեան ախտ է. քահանան թող զննէ զայն ու ¹թող ծանուցանէ անոր անմաքուր ըլլալը՝՝։

Իսկ եթէ անոր մարմինի մորթին վրայի պաղպաջը ճերմակ է բայց մորթէն խորունկ չ’երեւնար եւ մազն ալ ճերմակ դարձած չէ, քահանան եօթը օր թող գոցուած պահէ ախտաւորը։

Եօթներորդ օրը քահանան թող զննէ զայն. եթէ ախտը իր աչքերուն կայուն է ու մորթին վրայ տարածուած չէ, քահանան կրկին եօթը օր թող գոցուած պահէ զայն։

Քահանան եօթներորդ օրը կրկին թող զննէ զայն. եթէ ախտը մթագնած է եւ մորթին վրայ տարածուած չէ, քահանան ²թող ծանուցանէ անոր մաքրուած ըլլալը՝՝ — ատիկա լոկ քոս է —, ան ալ իր հագուստները թող լուայ, ու մաքրուած պիտի ըլլայ։

Բայց եթէ իր մաքրուելուն համար քահանայէն զննուելէն ետք՝ քոսը մորթին վրայ տարածուի, քահանան կրկին թող զննէ զայն։

Քահանային զննած ատենը եթէ քոսը մորթին վրայ տարածուած է, քահանան թող ծանուցանէ անոր անմաքուր ըլլալը. ատիկա բորոտութիւն է։

Երբ բորոտութեան ախտը մարդու մը վրան է, ան քահանային թող տարուի,

ու քահանան թող զննէ։ Եթէ մորթին վրայ ճերմակ ուռեցք կայ, մազը ճերմակ դարձած է եւ ուռեցքին մէջ ողջ միսի նշան կայ,

ատիկա հինցած բորոտութիւն է՝ անոր մարմինի մորթին վրայ։ Քահանան թող ծանուցանէ անոր անմաքուր ըլլալը ու գոցուած չպահէ զայն, որովհետեւ անմաքուր է։

Եթէ բորոտութիւնը մորթին վրայ աճի ու բորոտութիւնը պատէ ախտաւորին ամբողջ մորթը՝ գլուխէն մինչեւ ոտքը — քահանային տեսած բոլոր տեղերը —,

քահանան թող զննէ։ Եթէ բորոտութիւնը պատած է անոր ամբողջ մարմինը, թող ծանուցանէ ախտաւորին մաքրուած ըլլալը. ամբողջը ճերմակ դարձած է, ան մաքուր է։

Բայց այն օրը՝ երբ անոր վրայ ողջ միս տեսնուի, ան անմաքուր պիտի ըլլայ։

Քահանան թող զննէ ողջ միսը եւ ծանուցանէ անոր անմաքուր ըլլալը։ Ողջ միսը անմաքուր է. բորոտութիւն է։

Իսկ եթէ ողջ միսը դարձեալ փոխուի ու ճերմակ դառնայ, քահանային թող գայ,

եւ քահանան թող զննէ զայն։ Եթէ ախտը ճերմակ դարձած է, քահանան թող ծանուցանէ ախտաւորին մաքրուած ըլլալը. ան մաքուր է։

Եթէ մարմինին մորթին վրայ պալար ըլլայ ու բուժուի,

եւ պալարին տեղը ճերմակ ուռեցք կամ կարմրորակ ճերմակ պաղպաջ ըլլայ, ատիկա քահանային թող ցոյց տրուի,

ու քահանան թող զննէ։ Եթէ մորթէն խորունկ կ’երեւնայ եւ մազը ճերմակ դարձած է, քահանան թող ծանուցանէ անոր անմաքուր ըլլալը. ան պալարէ աճած բորոտութեան ախտ է։

Իսկ եթէ քահանան տեսնէ թէ ճերմակ մազ չկայ անոր մէջ ու մորթէն խորունկ չէ՝ բայց մթագնած է, քահանան եօթը օր թող գոցուած պահէ զայն։

Եթէ մորթին վրայ տարածուած ըլլայ, քահանան թող ծանուցանէ անոր անմաքուր ըլլալը. ատիկա ախտ է։

Բայց եթէ պաղպաջը իր տեղը կայուն է ու տարածուած չէ, պալարին սպին է. քահանան թող ծանուցանէ անոր մաքրուած ըլլալը։

Իսկ եթէ մարմինի մորթին վրայ կրակի խարան ըլլայ, եւ խարանը առողջանալով կարմրորակ ճերմակ կամ բոլորովին ճերմակ պաղպաջ ըլլայ,

քահանան թող զննէ։ Եթէ մազը ճերմակ դարձած է պաղպաջին մէջ ու ասիկա մորթէն խորունկ կ’երեւնայ, ատիկա խարանէն աճած բորոտութիւն է։ Ուստի քահանան թող ծանուցանէ անոր անմաքուր ըլլալը. ատիկա բորոտութեան ախտ է։

Բայց եթէ քահանային զննած ատենը ճերմակ մազ չկայ պաղպաջին մէջ եւ ասիկա մորթէն խորունկ չէ, հապա մթագնած է, քահանան եօթը օր թող գոցուած պահէ զայն։

Եօթներորդ օրը քահանան թող զննէ զայն. եթէ պաղպաջը մորթին վրայ տարածուած է, քահանան թող ծանուցանէ անոր անմաքուր ըլլալը, ատիկա բորոտութեան ախտ է։

Իսկ եթէ պաղպաջը իր տեղը կայուն է ու մորթին վրայ տարածուած չէ, հապա մթագնած է, ատիկա խարանին ուռեցքն է. քահանան թող ծանուցանէ անոր մաքրուած ըլլալը, որովհետեւ խարանին սպին է։

Եթէ մարդ մը կամ կին մը գլուխը կամ կզակը ախտ մը ունենայ,

քահանան թող զննէ ախտը։ Եթէ մորթէն խորունկ կ’երեւնայ եւ անոր մէջ բարակ, դեղին մազ կայ, քահանան թող ծանուցանէ անոր անմաքուր ըլլալը. ատիկա գոնջութիւն է, գլուխի կամ կզակի բորոտութիւն է։

Եթէ քահանան տեսնէ թէ գոնջութեան ախտը մորթէն խորունկ չ’երեւնար ու անոր մէջ սեւ մազ չկայ, քահանան գոնջութեամբ ախտաւորը եօթը օր թող գոցուած պահէ։

Եօթներորդ օրը քահանան թող զննէ ախտը. եթէ գոնջութիւնը տարածուած չէ, անոր մէջ դեղին մազ չկայ եւ գոնջութիւնը մորթէն խորունկ չ’երեւնար,

ան թող ածիլուի, բայց գոնջութիւնը թող չածիլէ ու քահանան կրկին եօթը օր թող գոցուած պահէ գոնջութիւն ունեցողը։

Եօթներորդ օրը քահանան թող զննէ գոնջութիւնը. եթէ գոնջութիւնը մորթին վրայ տարածուած չէ եւ մորթէն խորունկ չ’երեւնար, քահանան թող ծանուցանէ անոր մաքրուած ըլլալը. ան իր հագուստները թող լուայ, ու մաքրուած պիտի ըլլայ։

Բայց եթէ իր մաքրուելէն ետք գոնջութիւնը մորթին վրայ տարածուի,

քահանան թող զննէ զայն։ Եթէ գոնջութիւնը մորթին վրայ տարածուած է, քահանան ա՛լ դեղին մազ թող չփնտռէ. ան անմաքուր է։

Իսկ եթէ գոնջութիւնը իր աչքերուն կայուն է եւ անոր մէջ սեւ մազ բուսած է, գոնջութիւնը բուժուած է. ան մաքուր է, ուստի քահանան թող ծանուցանէ անոր մաքրուած ըլլալը։

Եթէ մարդ մը կամ կին մը իր մարմինի մորթին վրայ պաղպաջներ ունենայ, այսինքն՝ ճերմակ պաղպաջներ,

քահանան թող զննէ. եթէ անոնց մարմինին մորթին վրայի պաղպաջները մթագնած ճերմակ են, ատիկա մորթին վրայ աճած պիսակ է. ան մաքուր է։

Եթէ մարդու մը գլուխին մազը թափած ըլլայ, ան կնտակ է, բայց մաքուր է։

Եթէ անոր երեսին կողմէն գլուխին մազերը թափած ըլլան, ան ճաղատ է, բայց մաքուր է։

Իսկ եթէ կնտութեան կամ ճաղատութեան մէջ կարմրորակ ճերմակ ախտ ըլլայ, ատիկա կնտութեան կամ ճաղատութեան մէջ աճած բորոտութիւն է։

Քահանան թող զննէ զայն. եթէ անոր կնտութեան կամ ճաղատութեան մէջ՝ ախտին ուռեցքը կարմրորակ ճերմակ է, մարմինի մորթին վրայ եղող բորոտութեան երեւոյթին պէս,

այդ մարդը բորոտ է, անմաքուր է։ Քահանան անպատճառ թող ծանուցանէ անոր անմաքուր ըլլալը. անոր ախտը իր գլուխին վրայ է։

Ախտ ունեցող բորոտին հագուստները պատռուած թող ըլլան, եւ անոր գլուխը՝ մերկ. իր ³շրթունքը թող ծածկէ ու պոռայ. “Անմաքո՜ւր եմ, անմաքո՜ւր եմ”։

Ախտը իր վրայ եղող բոլոր օրերը անմաքուր պիտի ըլլայ. ան անմաքուր է, առանձին թող բնակի. անոր բնակարանը բանակավայրէն դուրս թող ըլլայ»։

ԲՈՐՈՏՈՒԹԵԱՆ ՀԱՄԱՐ ՕՐԷՆՔՆԵՐ

«Եթէ բորոտութեան ախտ կայ հագուստի մը վրայ — բուրդէ հագուստ ըլլայ թէ վուշէ հագուստ — ,

վուշէ կամ բուրդէ առէջի կամ թեզանի վրայ, կամ մորթի վրայ, եւ կամ մորթէ շինուած որեւէ ⁴բանի վրայ,

ու եթէ ախտը կանաչորակ կամ կարմրորակ է հագուստին կամ մորթին վրայ, առէջին կամ թեզանին վրայ, կամ մորթէ շինուած որեւէ առարկայի վրայ, ատիկա բորոտութեան ախտ է, ուստի քահանային թող ցոյց տրուի։

Քահանան թող զննէ ախտը, եւ եօթը օր թող գոցուած պահէ ախտացեալ բանը։

Եօթներորդ օրը ախտացեալ բանը թող զննէ. եթէ ախտը տարածուած է հագուստի մը վրայ, առէջի թէ թեզանի վրայ, կամ մորթի վրայ, եւ կամ մորթէ շինուած որեւէ առարկայի վրայ, այդ ախտը բորբոքած բորոտութիւն է. անմաքուր է։

Ուստի թող այրէ բուրդէ կամ վուշէ հագուստը, առէջը կամ թեզանը, կամ մորթէ շինուած որեւէ առարկայ՝ որուն վրայ այդ ախտը կայ. որովհետեւ ան բորբոքած բորոտութիւն է, կրակով թող այրուի։

Եթէ քահանան տեսնէ թէ ախտը հագուստին վրայ, առէջին կամ թեզանին վրայ, կամ մորթէ շինուած որեւէ առարկայի վրայ տարածուած չէ,

քահանան թող պատուիրէ՝ որ այդ ախտացեալ բանը լուան, ու կրկին եօթը օր թող գոցուած պահէ զայն։

Ախտին լուացուելէն ետք եթէ քահանան տեսնէ թէ ախտը իր դրսերեւոյթը փոխած չէ եւ ախտը տարածուած չէ, ան անմաքուր է։ Այրէ՛ զայն կրակով. անոր տակը կամ վրան փտութիւն կայ։

Իսկ եթէ քահանան տեսնէ թէ անոր լուացուելէն ետք ախտը մթագնած է, ախտացեալ մասը հագուստէն, մորթէն, առէջէն կամ թեզանէն թող պատռէ։

Եթէ հագուստին վրայ, առէջին կամ թեզանին վրայ, կամ մորթէ շինուած որեւէ առարկայի վրայ դարձեալ երեւնայ, ատիկա աճող բորոտութիւն է. կրակո՛վ այրէ ախտացեալ բանը։

Իսկ այն հագուստը, առէջը կամ թեզանը, կամ մորթէ շինուած որեւէ առարկայ, որմէ ախտը հեռացած է քու լուալէդ ետք, կրկին թող լուացուի, ու մաքրուած պիտի ըլլայ»։

Բուրդէ կամ վուշէ հագուստի վրայ, առէջի կամ թեզանի վրայ, կամ մորթէ շինուած որեւէ առարկայի վրայ երեւցած բորոտութեան ախտին օրէնքը այս է, անոր մաքրուած կամ անմաքուր ըլլալը ծանուցանելու համար»։